بررسی عملکرد سیستم کنترل ترکیبی جداگر و میراگر در بهبود رفتار لرزه ای قاب ساختمانی بتنی

امروزه جداسازی کامل ساختمان ها و تجهیز سازه ها با ابزارهای مستهلک کننده انرژی (میراگر)، دو روش متداول و پرکاربرد کنترل غیرفعال در کاهش رفتار لرزهای می باشند که تاکنون به طور مجزا در ساختمان ها استفاده شده اند. در این تحقیق، هر دو سیستم کنترلی در یک قاب ساختمانی بتنی با 6 طبقه و شش دهانه به کار رفته و مطالعه می شود. نخست این سازه را بر اساس آیین نامه های معتبر طراحی نموده و سپس در حالات مختلف بر مبنای تعداد دهانه ها، به دو قاب مجزای مجاور هم تجزیه شد. در زیر ستون های یک قاب جداسازی از پایه انجام گرفت، در حالیکه اتصال پای ستون های قاب دیگر گیردار باقی ماند و میراگرهای ویسکوز اتصال دو قاب مجاور را در تراز طبقات تأمین نمودند. با تحلیل تاریخچه زمانی تحت زلزله نوتریج، و مقایسه پاسخ های تغییرمکان، جابجایی نسبی، شتاب و نیروی برشی طبقات در سه سیستم قاب ترکیبی جداسازی موضعی و میراگر، قاب کاملاً گیردار و قاب کاملاً جداسازی شده، مشاهده گردید که حالتی از قاب های ترکیبی (2 ستون جداساز- 5 ستون گیردار) بهینه ترین عملکرد را در کنترل و کاهش پاسخ های سازه در برابر زلزله دارا هستند به گونه ای که جابجایی نسبی حدود 99.23 %، در تغییر مکان حدود 99.6%، در نیروی برشی حدود 95.5% و هم چنین در شتاب حدود 99.9% کاهش را نسبت به سازه معمولی نشان می دهد.