ارزیابی لرزه ای پارامترهای هندسی ورق اتصال در مهاربند همگرای شورون

مهاربندهای همگرا به شکل 7 و 8 (شورون)، از سامانه های متداول مقاوم در برابر بارهای لرزه ای می باشد که تغییرشکل های غیر الاستیک اجزای قطری و اتصالات، انرژی ناشی از نیروهای جانبی وارده به سیستم را مستهلک می نماید. در قاب های مهاربندی به شکل 7و 8 (شورون)، به دلیل رفتار کمانشی خارج از صفحه، سه مفصل پلاستیک ایجاد می شود، یکی از این مفاصل در وسط عضو مهاربند و دو مفصل دیگر در دو ورق اتصا انتهایی تشکیل می گردد. تشکیل مفاصل پلاستیک در ورق های اتصال به دلیل کرنش های موضعی که در این ناحیه ایجاد می شود باید به گونه ایی باشد که در کنار حفظ پارامترهای لرزه ای از جمله شکل پذیری، سختی و مقاومت سیستم، چرخش های بزرگ مفاصل پلاستیک و تمرکز کرنش های موضعی موجب گسیختگی ورق های اتصال نگردد تا از ایجاد این تنش ها در اعضای اصلی سازه تیر و ستون ها جلوگیری کرد. در مد آزمایشگاهی معتبر انتخاب شده، اتصال مهاربند به ستون با 2 گاست پلیت صورت گرفته است و هم چنین فاصله ی آزاد خمش در اتصال این ورق ها رعایت نشده است که موجب انتقال تنش به ستون ها می شود. در این پژوهش پس از راستی آزمایی با مد آزمایشگاهی، نکات آیین نامه ای مهاربندهای شورون و هندسه ی مهاربند و ورق اتصال، با مدسازی با نر افزارجزء محدود آباکوس، کنتر و در قالب پارامترهای لرزه ای، نمونه ها بررسی و مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج این پژوهش نشان داد، با افزایش ضخامت ورق اتصال، پارامترهای لرزه ای از قبیل سختی، مقاومت نهایی و شکل پذیری سیستم افزایش می یابد، ولی با افزایش بیش تر ضخامت، باعث افزایش سختی در مهاربند شده و مفاصل پلاستیک در پای ستون ایجاد می شود. هم چنین با رعایت فاصله ی آزاد خمش در ورق های اتصال، می توان از تنش های ایجاد شده در پای ستون کاست. کاهش سطح مقطع گاست پلیت ها با برش های 15 و 30 درجه، علاوه بر بهینه سازی، نقش مهمی در کاهش تمرکز تنش در ورقهای اتصال دارد.