ارزیابی عملکرد لرزه ای تکیه گاه های جداساز الاستومری تحت زلزله های حوزه نزدیک گسل و ارائه یک راهکار جهت بهبود آن

استفاده از تکیه گاه های جداساز لرزه ای الاستومری در کشورهای پیشرفته صنعتی یکی از روش های متعارف و مؤثر جهت بهسازی سازه ها و بویژه پل های بزرگراهی محسوب می شود. ویژه گی های رفتاری و عملکرد لرزه ای تکیه گاه های جداساز الاستومری شدیداً غیرخطی است که چشم پوشی از آن ها می تواند منجر به پاسخ های غیرواقعی شود. در این مطالعه ابتدا عملکرد لرزه ای تکیه گاه جداساز الاستومری لاستیک سربی - (lrb) تحت زلزله های حوزه نزدیک گسل با درنظرگرفتن ویژه گی های رفتار غیرخطی آن در مدل سازی مورد ارزیابی قرار می گیرد. این ارزیابی با استفاده از تحلیل تاریخچه زمانی غیرخطی سه جهته بر روی یک نمونه پل جداشده لرزه ای با تکیه گاه جداساز lrb توسط نرم افزار opensees انجام می پذیرد. سپس با بکارگیری آلیاژهای هوشمند سوپر الاستیک (sma) به عنوان یک مکمل در کنار تکیه گاه جداساز الاستومری، تأثیر آلیاژهای sma بر بهبود عملکرد لرزه ای تکیه گاه جداساز الاستومری به عنوان یک راهکار مورد ارزیابی و بررسی قرار می گیرد. نتایج نشان داد که در حالت بدون استفاده از آلیاژهای sma ظرفیت بار کمانشی بحرانی تکیه گاه جداساز الاستومری بطور میانگین ممکن است تا حدود 50% به بالا کاهش یابد، اما در حالت استفاده از آلیاژهای sma این کاهش ظرفیت حداکثر تا حدود 22% اتفاق می افتد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که آلیاژهای sma علاوه بر بهبود عملکرد لرزه ای تکیه گاه های جداساز الاستومری، یک حاشیه اطمینان مناسب در برابر شکست کمانشی احتمالی آن ها ایجاد می کند.