بررسی مقاومت فشاری بتن های حاوی نانو ذرات سیلیس در محیط های عمل آوری مختلف

بررسی مقاومت فشاری بتن های حاوی نانو ذرات سیلیس در محیط های عمل آوری مختلف

معمولا انتخاب اول تمامی سازندگان و طراحان برای سازه هایی که در مجاورت آب دریا قرار گرفته می شوند، استفاده از سازه های بتنی بوده است و از آنجایی که معمولا ساخت پل ها و سدها و اسکله ها با هزینه های بسیار بالایی انجام می پذیرد و هم چنین عدم امکان دسترسی به چنین سازه هایی جهت مرمت و نگهداری در زمان بهره برداری، سعی بر آن است که بتوان تا حد ممکن عمر چنین سازه هایی را افزایش دارد. یکی از خطرات اصلی که همواره سازه های بتنی مجاور آب دریا را مورد تهدید قرار داده است خطر حمله سولفات ها و کلریدها و خطر خوردگی به دلیل نفوذ آب به ساختار بتن می باشد. در این راستا و در مطالعه حاضر به بررسی مقاومت فشاری بتن های حاوی نانوذرات سیلیس در محیط های عمل آوری مختلف پرداخته شده است. برای این منظور متغیرهای مورد بررسی در مطالعه ی آزمایشگاهی حاضر به ترتیب شامل مقدار نانو ذرات سیلیس مصرفی (0، 1، 4، 5 و 6 درصد) و شرایط محیطی نگهداری (محیط معمولی، محیط سولفات، محیط آب خلیج فارس و محیط آب دریای خزر) می باشد؛ بدین ترتیب و با توجه به مقادیر اشاره شده 5 طرح اختلاط مختلف ساخته شد و آزمایش مقاومت فشاری بر روی آن ها انجام شد. نتایج حاصل نشان می دهد، شرایط محیطی مختلف در سنین اولیه عمل آوری نمونه های بتنی تاثیرگذاری بسیار کمی دارد. این درحالیست که در نمونه های با سن 28 و 90 روز شرایط محیطی مختلف تاثیر بسیار زیادی بر روی مقاومت فشاری نمونه های مورد بررسی دارد؛ بطوریکه کاهش مقاومت در نمونه های فاقد نانو ذرات سیلیس در شرایط محیطی سولفات نسبت به شرایط محیطی معمولی در سن 28 روز برابر 17.97 درصد و در سن 90 روز برابر 16.62 درصد شده است.