نگرش های نوین در طراحی مرکز فرهنگی هنری با رویکرد معماری تعاملی و زمینه

مقاله نگرش های نوین در طراحی مرکز فرهنگی هنری با رویکرد معماری تعاملی و زمینه

فضاهای فرهنگی قطب هویتی شهرهای امرروزی ما را تشکیل می دهند و نگرش های نو به آن ها در ساختارهای شهری می تواند موجب زنده سازی تعاملات انسانی و جوامع دیگر را به همراه داشته باشد. زمینه گرایی یکی از ابعاد هویتی هر ملتی است که می تواند به جنبه های فرهنگی، سنت، ملیت و مذهب و غیره اشاره داشته باشد و در گذرگاه تاریخ همیشه جز لاینفک زندگی انسان ها بوده است. شهر ساری به عنوان مرکز استان مازندران به عنوان شهری با زمینه های مهاجر پذیر دارای الگوهای فرهنگی زیادی در زمینه ساخت و نگرش زیستی می باشد و تداخلات فرهنگی مشکلاتی اساسی از لحاظ کالبدی در این شهر ایجاد کرده است. هنجارها و همچنین از لحا کالبدی در این شهر ایجاد کرده است. هدف از پژوهش حاضر تو ه به رویکرد زمینه گرایی در تحقیق حاضر به جهت شناسایی معیارهای مطلوب در جهت احیاء و حفظ انواع پیشینه های فرهنگی می باشد. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی و در قالب تحلیل و بررسی مبانی نظری و نمونه های موردی می باشد.با توجه به متون پژوهش سوال تحقیق بدین گونه است که؛ چگونه می توان ارتباطی میان تعاملات فرهنگی و زمینه گرایی در هت ارتقاء مرکز فرهنگی ایجاد نمود؟ لذا هدف از این پژوهش شناسایی عوامر مرثر در طراحی مرکز فرهنگی و احیاء هویت انسانی با پیروی از معمراری زمینه گرا می باشد. نتایج این پژوهش می تواند به ارائه راهکارهایی از قبی بهره وری از الگوهای فرهنگی منطقه (شامل الگوهای کالبدی) مانند مصالح و متریال و فرم ساختمان ها، (نمایش نوع آداب و رسوم،هنر و صنایع و سبک زیستی) با متد هویتی اشاره کند که بر شکل گیری تصویر و سیمای ذهنی مخاطبان از نظر تعلق مکان تأثیر بگذارد.