اثر بخشی تفرج گاهی میدان در کیفیت شهر و احساس خاطره جمعی در بین شهروندان

مقاله اثر بخشی تفرج گاهی میدان در کیفیت شهر و احساس خاطره جمعی در بین شهروندان

میدان ها، یکی از ارکان اصلی نقشه شهرها محسوب می شود. که عملکرد های متعدد اجتماعی، سیاسی، اقتصادی،کالبدی و فرهنگی دارد. و نادیده گرفتن فضای آن، در طرح های تفصیلی شهر ها، به منزله نقص در طراحی و جانمایی فضا های شهری به شمار می رود. چرا که میادین همواره به عنوان نشانه و آدرسی برای شهروندان خود بودند در نتیجه خلاء چنین فضاهایی، زمانی احساس می گردد که همه ی ما برای گردهم آیی و دور همی در مناسبت های مختلف نیازمند آن باشیم. قدمت تاریخی میادین در کشور ما سابقه دیرینه دارد. و لیکن در چند دهه ی اخیر، میدان ها هم چون حیاط های کوچک خانه های قدیمی و سنتی، که روزگاری با خلوت زیبایش (حوض آب، باغچه، گل های شمعدونی و...) خاطرات جمعی را رقم می زد و اهالی خانه را به وجد می آورد با کمال تاسف، هم اکنون قربانی معماری مدرنیته گردیده، از سوی دیگر و به تبع آن ،زندگی خانواده ها در فضای بسته خانه های فعلی (آپارتمان نشینی) شکل گرفته. بنابراین، وجود میدان ها که فضای باز عمومی به شمار می روند در آرامش، آسایش و تعادل روانی شهروندان مفید و موءثر می باشند. از این رو، لازم است ضمن احیا میدان های قدیمی در کشور با تلفیق شیوه های مدرن و سنتی در طراحی وشهر سازی های جدید، به این مهم بیش از پیش توجه خاصی صورت گیرد. تا هم چون گذشته، سیمای شهررا بهبود بخشیند. این مقاله با نگاهی به شکل گیری تاریخی میادین در ایران و کشور های دیگر و کار کردهای میدان، از گذشته تا حال با دید تحلیلی – توصیفی را بررسی می نماید.