بازآفرینی فضای گمشده شهری با رویکرد توسعه سنتی محلات (نمونه موردی: محله سرچشمه اصفهان)

مقاله بازآفرینی فضای گمشده شهری با رویکرد توسعه سنتی محلات (نمونه موردی: محله سرچشمه اصفهان)

ورود رویکرد و نگرش مدرنیست (نظیر جریان آزاد و سریع ترافیک، فضای زیاد برای پارکینگ، جدایی کامل کاربری ها و متمرکز بودن کم و نسبی ساختمان) به مکاتب معماری و شهرسازی ایرانی موجب برجای گذاشتن تاثیرات منفی و حتی مخربی بر بافت شهری شده است. پدیدار شدن این امر را می توان در شهرهای ایرانی، مخصوصا شهرهای سنتی و قدیمی مشاهده نمود. خیابان کشی ها و ساخت و سازهای غیراصولی بالاخص در درون بافت های تاریخی و قدیمی خود از جمله عواملی هستند که نه تنها موجب از هم گسیختگی بافت شهری، یکپارچگی و وحدت آن شده اند، بلکه باعث شده است اثرات مخربی را بر ساختار اجتماعی و فرهنگی شهر برجای گذارند. وجود فضاهای گمشده شهری یکی از نمودهای این موضوع است.فضاهایی که در بافت شهری، مخصوصا پیرامون بافت های تاریخی و قدیمی، مفهوم و معنای خاصی را همراه خود ندارند و به عنوان فضاهای ناکارآمد و فاقد هویت شناخته می شوند. از این روی، بهره گیری از نهضت نوشهرگرایی، مخصوصا رویکرد توسعه سنتی محلات (tnd) می تواند از جمله ابزارهای کارآمد و مفیدی باشد که در جهت هویت بخشی به این گونه فضاها و معاصرسازی ارزش های قدیمی و سنتی در آنان کمک شایانی کند. در همین راستا، در پژوهش حاضر هدف بر آن است که ضمن پرداختن به مباحث مرتبط با فضاهای گمشده شهری و توسعه سنتی محلات، آن دسته از مواردی که در این مباحث می توانند راهگشا باشند را شناسایی کرده و از به کارگیری آنان در جهت بازآفرینی فضاهای گمشده شهری استفاده نمود. روش تحقیق به کار گرفته شده در این پژوهش توصیفی تحلیلی است. نتایج تحقیق نشان می دهد که می توان ضمن توجه به اهداف رویکرد توسعه سنتی محلات، راهکارهایی را با درنظرگرفتن منشور نوشهرگرایی به منظور جلوگیری از ایجاد فضاهای گمشده شهری و یا ترمیم آنان ارائه نمود.