ارزیابی نقش منظر شهری در میزان جرم و جنایت در محله ی عودلاجان

مقاله ارزیابی نقش منظر شهری در میزان جرم و جنایت در محله ی عودلاجان

به موازات گسترش جمعیتی و کالبدی شهرهای کشور، مشکلات و آسیب های آن ها نیز بیش تر شده است. اندیشمندان در شناسایی عوامل محیطی بروز جرائم دریافته اند، مکان، انسان، زمان سه عنصر اصلی موثر در شکل گیری رفتار مجرمانه است؛ بنابراین تفاوت در شرایط مکانی، زمانی و رفتاری سبب توزیع جغرافیایی متفاوت بزهکاری می شود. بررسی ها نشان می دهد بزهکاران در انتخاب محل و زمان انجام رفتارهای مجرمانه خود منطقی و سنجیده عمل می کنند و تنها مکان هایی را بر می گزینند که امکان ارتکاب جرم در آن سهل تر باشد و سریع تر بتوان از محل فرار نمود. عوامل موثر بر جرم زا بودن معماری نشان می دهد که قلمرو، نظارت، طرح های در دست اجرا یا رها شده، رویت ناپذیر بودن (فضاهای گم)، کنار هم قرار گرفتن مناطق مسکونی و تاسیسات دیگر، فضاهای بدون کارکرد یا با کارکرد متناوب (تقسیم زمانی کار)، کنار هم قرار گرفتن مناطق مسکونی و تاسیسات دیگر، فضاهای بدون کارکرد یا با کارکرد متناوب (تقسیم زمانی کار)، نبود روشنایی، ساختمان های نیمه تمام و متروکه،سه دهم درصد (3/.%) دیه کامل انسان آسیب  مک من سطوح u,l شکل (عقب نشینی و فرورفتگی بدنه)، عدم ارتباط بین فرم و عملکرد، تصویر ساختمان، نداشتن متولی (عدم حضور مالک)، کنج ها، زیرگذر و زیر پل ها، به ترتیب مهم ترین عوامل جرم زا در معماری شهری هستند. در این تحقیق بر اساس روش کیفی به بررسی این عوامل پرداخته شده و به طور خاص به بررسی نقش منظر شهری در میزان جرم و جنایت در منطقه عودلاجان پرداخته شده است. آن چه اکنون محله عودلاجان را به شدت تحت فشار قرار داده است، گسترش بازار در تمامی اضلاع محله است. این روند باعث شده که عودلاجان از یک محله اعیان نشین، عمدتاً تبدیل به انباری برای بازار شود و برخی خانه های قدیمی و فاقد مالک آن جایگاه معتادان و افراد خطرناک شود.