بررسی معماری مسکن خانواده جانبازان و معلولین جسمی_حرکتی

مقاله بررسی معماری مسکن خانواده جانبازان و معلولین جسمی_حرکتی

مسکن برای انسان همواره معنا و تأثیری فراتر از سرپناه و پناهگاه داشته و با خود بینش، فرهنگ و شیوه خاص نگاه او به زندگی را ساخته و به نمایش در می آورده است. یک شهروند معلول، از حقوق اجتماعی برابری با سایر شهروندان برخوردار است. لذا با توجه به اینکه تعداد زیادی از شهروندان را افراد معلول تشکیل می دهند، طراحی شهری و معماری مختص آن ها یکی از مراکز مهم خدمات رفاهی است که در بهبود کیفیت زندگی معلولین اهمیت بسزایی دارد. در حالی که حق تمامی آحاد جامعه و شهروندان در استفاده از امکانات و زندگی متعادل و عادلانه در کنار سایرین به رسمیت شناخته می شود، افرادی که با محدودیت های جسمی حرکتی رو به رو هستند، به دلیل عدم پیش بینی تمهیدات مناسب در شبکه های حمل و نقل شهری، فضاهای عمومی و حتی در خانه ها و واحدهای مسکونی، در حضور فعال در عرصه های اجتماعی و خانوادگی با مشکلات بسیاری مواجه اند. بیش ترین تلاش هایی که برای مناسب ساختن فضای سکونتی معلولین صورت می گیرد، به رفع موانع حرکت و حضور آن ها در فضاهای مختلف و افزایش آسایش و آرامش آنان در عرصه های زندگی شخصی شان محدود می شود. حال آنکه آماده سازی و مناسب نمودن محیط های زندگی معلولین، به ویژه خانه های آن ها، طیف وسیع تری از اقدامات و روش های کارامد تر و پیچیده تر نیاز دارد. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی چگونگی توجه به حقوق معلولین و جانبازان در طراحی معماری مسکن می باشد. نوع تحقیق کاربردی و روش جمع آوری اطلاعات، مطالعات کتابخانه ای می باشد هم چنین پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی_تحلیلی، داده های بدست آمده را مورد تحلیل و بررسی قرار می دهد. این مقاله بعد از نگاهی گذرا به پیشینه تاریخی و تعاریفی در باب معلولیت، به بررسی ویژگی های مسکن معلولین و تأثیر انعطاف پذیری در فضاهای آن می پردازد سپس با تجزیه و تحلیل داده ها و بررسی موانع و مشکلات موجود، راهکارهای پیشنهادی به منظور بهینه سازی آن ها ارائه می دهد چرا که مناسب سازی فضاهای مسکن برای استفاده معلولین و طراحی همه شمول، مقدمه ای برای ارائه راهبردها و راهکارهای لازم خواهد بود.