شادی از دیدگاه مولانا

مقاله شادی از دیدگاه مولانا

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی اندیشه های مولانا در راستای هوشیاری روح و درون برای رسیدن به شادی و مبارزه با نفس پرستی است. یکی از عوامل موثر بر شادی این است که ما باید روح و باطن خویش را برای دست یابی به معنای زندگی و خشنودی، و زندگی هدفمند هشیار نماییم. دین اسلام که مولوی پیرو آن بود، و همه ی ادیان بزرگ نیز، به پیروانشان می آموزند، که تا حد ممکن خویشتن را با چنین چیزی منطبق نمایند. خودخواهی و نفس پرستی یکی از انواع تفکرات منفی است که می تواند شادی حقیقی را تحت تاثیر قرار دهد. این پژوهش به صورت توصیفی بوده و روش گردآوری مطلب آن، کتاب خانه ای از طریق فیش برداری است. اشعار مولانا در رابطه با دست یابی به خرسندی و زندگی هدف مند، به عنوان شاهد مثال آمده است. با توجه به تحلیل ابیات مثنوی نتایج زیر حاصل شد. تنها راه رهایی فرهنگ امروز توسط آثار و اندیشه های انسان دوستانه ی مولانا است، که توجه انسان های سرآمد را در جهان ادبیات به خود جلب کرده است که از نظر ادبی در جهان بی نظیر است. از تحقیق و بررسی در اثار مولانا می توان پی برد که او بعد از پشت سر گذاشتن دقایق عرفانی بسیار، به شادی که حاصل معرفت بوده، رسیده است. روان درمانی عارفانه، سفر درونی روح و روان به قصد آزادسازی انسان از دل بستگی های اسارت زا، و وابستگی های درد افزا می باشد. تا انسان از لذت اولیه و زودگذر به درآمده و خشنودی طولانی مدتی را که مبتنی بر عقلانیت و معنویت است باز یابد. عرفان مولانا انسان خود باخته ی معاصر را از تاریک اندیشی، حیات حیوانی و دل مردگی، به شادی و نشاط متفاوت از شادی های زودگذر رهنمون می سازد.