مطالعه ی آزمایشگاهی بررسی نسبت های مختلف آب به سیمان، مواد سیمانی، مقاومت فشاری بر دوام بتن با روش آزمایش (rcpt)

مقاله مطالعه ی آزمایشگاهی بررسی نسبت های مختلف آب به سیمان، مواد سیمانی، مقاومت فشاری بر دوام بتن با روش آزمایش (rcpt)

امروزه بتن بعد از آب پرمصرف ترین ماده در جهان شناخته می شود و میکروسیلیس و فرآورده های آن در حال حاضر یکی از بهترین مواد افزودنی معدنی بتن می باشد. میکروسیلیس عمدتا برای بهبود خواص بتن سخت شده به کار میرود واگر همراه باشد با انتخاب صحیح نسبت آب به سیمان، مواد سیمانی و درصد مناسب استفاده از میکروسلیس در بتن، نقش به سزایی در بهبود خواص بتن و مقرون به صرفه بودن آن را دارد. اگر چه در رابطه با این موضوع آزمایشات و مقالات متعددی صورت پذیرفته است ولی این مقاله در نظر دارد رابطه بین نسبت آب به سیمان، مقاومت فشاری، مواد سیمانی را با مقدار نفوذ یون کلرید در بتن سخت شده (rcpt) با استفاده از میکروسیلیس و بدونه استفاده از میکروسلیس در بتن را بسنجد، با نسبت های آب به مواد سیمانی 0.32، 0.35، 0.4، 0.45، 0.5 و درصد های میکروسیلیس 0، 6، 8، 10 و در طرح اختلاط از پرکاربردترین معادن مصالح در جزیره کیش از جمله شن بندر عباس و ماسه میناب و سیمان تیپ 2 و هم چنین استفاده از میکروسیلیس با در جه نرمی 5.4 درصد و مقدار 89:sio2 درصد برای بتن با میکروسیلیس استفاده شده است در این پژوهش با جمع بندی نتایج نفوذ یون کلرید (rcpt) در بتن می توان بیان کرد که بتنی که ساخت و ویژگی های آن در شرایط محیطی نوار ساحلی خلیج فارس استاندارد بوده و از کیفیت قابل ملاحضه و بسیار خوبی برخوردار باشد ولی مواد افزودنی مانند میکروسیلیس که در بهبود خواص بتن تاثیر به سزایی دارد را استفاده نکنند این بتن نمی تواند پاسخگویی پارامتر های دوام از جمله نفوذ یون کلرید (rcpt) را داشته باشد و در آینده موجب خوردگی در بتن و هدر رفتن سرمایه ملی میشود. نتایج حاصل در این پژوهش نشان می دهد استفاده از مواد افزودنی صنعتی از جمله میکروسیلیس در شرایط جغرافیایی نوار ساحلی خلیج فارس جهت کاهش نفوذ یون کلرید (rcpt) و بالا بردن دوام بتن و مقاومت فشاری بسیار مناسب است.