رابطه ی بین ویژگی های محیطی با نشانه های اختلال بیش فعالی- نقص- توجه کودکان در مراکز آموزشی

مقاله رابطه ی بین ویژگی های محیطی با نشانه های اختلال بیش فعالی- نقص- توجه کودکان در مراکز آموزشی

اختلال بیش فعالی، اختلال عصبی- رشدی است که با سه ویژگی اصلی، بیش فعالی، نارسایی توجه و تکانش گری توصیف می شود و بر 3 تا 7 درصد از کودکان اثر می گذارد. اختلال بیش فعالی برای بسیاری از دانش آموزان مشکلات قابل توجهی را بر عملکرد تحصیلی، شناختی، اجتماعی و سپس در بزرگسالی بر عملکرد شغلی و خانوادگی آن ها ایجاد می کنند. این اختلال روند رشد دوران کودکی را با مشکل روبه رو می کند که در صورت عدم درمان، آمادگی کودک را برای پذیرش آسیب های روانی و اجتماعی، در سنین بزرگسالی افزایش می دهد. از این رو، توجه به نیازهای ویژه این کودکان در مراکز آموزشی از اهمیتی ویژه برخوردار است. هدف این مقاله بررسی اثرات معماری بر رفتار این گروه از جامعه می باشد، به عبارت دیگر به بررسی بهبود زندگی کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه- بیش فعال از طریق معماری می پردازد.

در مطالعه حاضر با استفاده از روش تحقیق کیفی، زمینه های روان شناسی محیط و ویژگی های محیطی موثر بر میزان بیش فعالی کودکان در مراکز آموزشی مطالعه شده است. بدین منظور محتوای کیفی منابع و نظریات پژوهشگران مطرح در این زمینه، در جهت رسیدن به تفسیر و یافتن چهارچوبی برای ارزیابی ویژگی های محیطی موثر بر اختلال در کودکان، مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت نتایج مطالعات نشان داد مولفه هایی هم چون: نور، صوت، فضای سبز و مساحت فضا در کاهش بیش فعالی و افزایش تمرکز این دانش آموزان اهمیت بسزایی دارد.