ارزیابی مکانی و مکان یابی فضای سبز شهری با استفاده از تحلیل منطق فازی در سیستم اطلاعات مکانی (نمونه موردی: شهر ساوه)

ارزیابی مکانی و مکان یابی فضای سبز شهری با استفاده از تحلیل منطق فازی در سیستم اطلاعات مکانی (نمونه موردی: شهر ساوه)

شهرنشینی پدیده ای در حال پیشرفت است و تامین فضای سبز کافی با توزیع جغرافیایی مناسب در توسعه و آینده شهر نقش به سزایی دارد. انتخاب مکان مناسب برای پارک ها و فضاهای سبز شهری، که مستعد درخت کاری شهری هستند در تداوم کیفیت زندگی مردم نقش دارند، مکان یابی برای مکان هایی که مستعد درخت کاری شهری هستند یک فرآیند پیچیده است که نه تنها نیازمند توانایی های تکنیکی فراوانی است، بلکه نیازهای فضایی کالبدی، اقتصادی، اجتماعی، محیطی و سیاسی را نیز می طلبد. با وجود چنین پیچیدگی هایی، ناگزیر باید از ابزارهای متعدد تصمیم گیری استفاده شود .در این پژوهش از روش ها و قابلیت های مبتنی بر gis و منطق فازی استفاده شده است. در گام اول این پژوهش، به بررسی عوامل موثر در مکان یابی فضای سبز پرداخته شد و نقشه های معیار تهیه و آماده سازی گردید. در گام دوم از فرمول مینکوفسکی برای تبدیل اعداد فازی به اعداد قطعی استفاده شد و وزندهی معیارها بر اساس نظرات کارشناسان اعمال گردید. پس از جمع آوری نظرات کارشناسان مقادیر cr ، از این اوزان جهت بررسی های بعدی استفاده گردید.

در گام بعدی به منظور ارزش گذاری لایه ها، از منطق فازی استفاده شد و لایه های آماده شده، توسط توابع عضویت گوناگون، فازی شدند. در انتها از روش خطی جهت تلفیق معیارهای فازی شده با توابع عضویت فازی و وزن های به دست آمده با روش فازی، استفاده گردید. سپس لایه های وزن دار شده روی هم گذاشته شد و در نهایت مناسب ترین مناطق در نقشه نهایی نشان داده شد. نتایج نشان می دهد، فضای سبز موجود در شهر ساوه 146.1 هکتار است که با توجه به سرانه فضای سبز و جمعیت شهر ساوه بیش از 200 هکتار کمبود فضای سبز وجود دارد. این پژوهش سعی داشته است کارایی به کارگیری منطق ارزش گذاری لایه ها را با مدل فازی در محیط gis نشان دهد. مدل به کار رفته از توانایی بالایی برخوردار است و در شرایط گوناگون مکانی به کار می رود.