بهبود وافزایش یادگیری زمان با مفهوم یک ساعت وربع بعدازیک زمان مشخص درپایه دوم (با تأکید برآموزش غیرحضوری)

بهبود وافزایش یادگیری زمان با مفهوم یک ساعت وربع بعدازیک زمان مشخص درپایه دوم (با تأکید برآموزش غیرحضوری)

پژوهش حاضربه صورت توصیفی ازنوع درس پژوهی درمدرسه شجره طیبه ندسا شهرستان بندرعباس و برروی 21 نفر از دانش آموزان پایه دوم به صورت گروهی وبا مشارکت 3 نفر ازهمکاران فرهنگی با موضوع مذکور اجرا شد. از آنجا که مسأله آموزش کودکان در پایه های ابتدایی نیازمند استفاده از شیوه های متفاوت می باشد و همچنین محتوای درسی از مجموعه ای از مهارت ها (مشاهده کردن، پیش بینی کردن، بررسی فرضیه و ...) و معلومات سازماندهی می شود که در نهایت کودکان را به بروزکنش عقلانی معطوف به نتایج مشهود و فهم عمیق دانش ها وارزش ها سوق می دهد، لذا چالش های پیش روی گروه در این حوزه این بود که ما چگونه می توانیم درتدریس دروس مرتبط به صورت موثر عمل کرده و اهمیت درس را به صورتی شایسته به دانش آموزان بفهمانیم.

روش ساختگرایی بارویکرد حل مسأله، سخنرانی و بحث گروهی برای اجرای طرح درس نخست و روش ساختگرایی با رویکرد حل مسأله برای اجرای طرح درس دوم برگزیده شد و پس از نگارش طرح درس ها واجرای آنها نتایج مورد ارزیابی قرارگرفت و دریافتیم آنچه که نشان دادن یک ساعت و ربع بعدازیک زمان مشخص رابرای دانش آموزان پایه دوم آسان تر می نماید استفاده از راهبردهای: تثبیت پیش نیازها (آموزش ربع، نیم وبه طورکلی آموزش دقیقه)، اجرای نمایش عروسکی، دست ورزی، حل مسئله، مرتبط سازی زندگی روزمره و مهارت های زندگی دانش آموزان با موضوع ساعت، رعایت هر سه سبک کلامی، تصویری ودست ورزی درحین آموزش وایجاد فرصت کشف راه حل توسط خود دانش آموزان بود. لذا به پژوهشگران دیگر پیشنهاد می شود دریک تحقیق طولی میزان ماندگاری آموخته های مبحث نشان دادن یک ساعت و ربع بعد از یک زمان مشخص را به صورت حل مسئله در دانش آموزانی که با این شیوه آموزش دیده اند را در سال آینده به وسیله ی آزمونک بررسی نمایند.