بررسی عامل های شخصیتی با سندرم خستگی مزمن کارکنان مراکز بهداشتی درمانی

خستگی مزمن شامل شکایات گوناگون جسمی، مزاجی و عصبی روانی می‌باشد که می ‌تواند روی فعالیت و کارکرد کارکنان بیمارستان بر اساس نوع شخصیت و صفات آن‌ ها تأثیر بگذارد. هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین رابطه ‌ی عامل‌ های شخصیتی و خستگی مزمن در کارکنان بیمارستان کلیوی تبریز می‌باشد. روش بررسی پژوهش حاضر در چهارچوب یک طرح همبستگی انجام گردید. نمونه‌ ی پژوهش 100 نفر از کارکنان بیمارستان کلیوی بودند که با روش نمونه ‌گیری تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه خستگی مزمن جیسون و پرسشنامه 5 عامل شخصیتی نئو را تکمیل نمودند. برای تحلیل داده ‌ها از آزمون‌های آماری (ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون) استفاده گردید. نتایج نشان داد که ابعاد شخصیتی روان رنجوری، برون ‌گرایی، دلپذیر بودن و با وجدان بودن و تجربه پذیری رابطه ‌ی همبستگی مثبت معناداری با خستگی مزمن دادند. از طرفی دیگر بین تجربه پذیری و دلپذیری با وجدان بودن رابطه‌ ی معناداری دیده نشد. از مباحث فوق می ‌توان نتیجه گرفت که صفات شخصیتی و سندرم خستگی مزمن می‌تواند از عوامل مؤثر در کارکرد کارکنان مراکز بهداشتی باشد. لذا با توجه به این شاخص‌ ها، داشتن و اجرای برنامه آموزشی و تفریحی و رفاه کارکنان و با بالا بردن انگیزه در کارکنان مذکور می‌توان در عملکرد کارکنان تأثیرگذار باشد.