پیش بینی خودتنظیمی هیجانی بر اساس فرایندهای ارتباطی خانواده و تاب آوری در دانشجویان

خود ‌تنظیمی هیجانی به فرایندهایی اشاره دارد که افراد توسط آن هیجانات خود را تحت تأثیر قرار می‌دهند و طبق این فرایند، مشخص می‌شود که فرد چگونه هیجانات را تجربه و ابراز می‌کند. بر همین اساس پژوهش حاضر باهدف پیش ‌بینی خود تنظیمی هیجانی بر اساس فرایندهای ارتباطی خانواده و تاب ‌آوری دانشجویان انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. 150 نفر با روش نمونه ‌گیری تصادفی–چندمرحله‌ای از کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور بابل به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه ‌های فرایند ارتباطی خانواده سامانی (1387)، مقیاس تاب ‌آوری کانر و دیویسون (2003) و راهبردهای خودتنظیمی هیجانی مارس (2007) استفاده شد. یافته‌ های حاصل از آزمون رگرسیون چندگانه نشان داد که از بین مؤلفه ‌های فرایندهای ارتباطی خانواده، چهار مؤلفه تصمیم‌گیری و حل مسئله، مهارت ‌های ارتباطی، مهارت‌ های ‌مقابله‌ ای و عقاید مذهبی و مؤلفه تاب ‌آوری، با متغیر خود تنظیمی هیجانی دانشجویان همبستگی معنادار دارند. با توجه به یافته حاصل از پژوهش حاضر مبنی بر پیش ‌بینی خود تنظیمی هیجانی بر اساس فرایند های ارتباطی خانواده و تاب ‌آوری دانشجویان پیشنهاد می‌گردد که راهکارها و روش‌ های مناسب در جهت بهبود فرایندهای ارتباطی خانواده و افزایش تحمل پریشانی با کمک مشاوران خانواده و روان ‌شناسان صورت گیرد.