جلوه ‎های پایداری در آثار داستانی محمّد مسعود

جلوه ‎های پایداری در آثار داستانی محمّد مسعود

محمّد مسعود، معروف به م. دهاتی، از نویسندگان دوره پهلوی اوّل است. وی با داشتن زبانی تند و آتشین، مایۀ رسوایی حکومت پهلوی می‌‎شد و همواره با احساسات میهن‌‎پرستانه و قدرت بیان خود، مفاهیم و مضامین والای انسانی را در آثار خود به نمایش می‌‎گذاشت. نثر داستانی وی، نمونۀ ارزشمندی از ادبیّات پایداری است به طوری که وی چنان درد و رنج مردم مظلوم را درک می‌‎کرد که همیشه نگران سرنوشت این کشور و مردم آن بود.

قلب وی برای درک آینده‌‎ای روشن برای این سرزمین می‌‎تپید. وقتی ظلم و ستم دستگاه حکومتی را بر مردم بیچاره مشاهده می‌‎کرد، استبداد خارجی برایش سهل می‌‎شد. بنابراین، تنها تسکین‌‎دهندۀ قلب وی، کوشش فراوان در رسوایی سران دولتی است. در این راه دست به توصیفات فراوان در جهت نقد اوضاع می‌‎زند. چشمان بیدار وی چنان سرمه‌‎کشیده است که اغلب رذالت‌‎کاری‌‎های حاکم بر جامعه را بر سرِ دارِ نموداری قرار می‌‎دهد و همگان را به مبارزه و پایداری در برابر ظلم و ستم فرا می‌‎خواند.

این پژوهش بر اساس روش کتابخانه‌‎ای و سندکاوی، در جهت بیان جلوه‌‎های پایداری در آثار محمّد مسعود است و نشان داده است که داشتن روحیۀ جسارت و آزادگی، احساس حبّ وطن، داشتن امید به آینده، دعوت به برپایی انقلاب، بیزاری از دستگاه دولتی، نقد اوضاع ایران، ترسیم چهرۀ بیدادگری و ... از مهم‌‎ترین جلوه‌‎های پایداری در نثر داستانی محمّد مسعود است.