مقایسه تطبیقی قراردادهای همسان طرح و ساخت در نظام فنی اجرایی کشور

بدنبال فراگیر شدن بکارگیری سیستم های نوین ساخت، همچون db, epc سازمانها و نهادهای بسیاری در گوشه و کنار جهان اقدام به تهیه قراردادهای همسان (شرایط عمومی و خصوصی قرارداد) کرده اند. قراردادهایی که در واقع چهارچوبی استاندارد برای تخصیص مسئولیت ها و ریسک ها پروژه ها در اختیار پیمانکار و کارفرمایان پوژه ها قرار میدهند. بدنبال این رویکرد در بازارهای جهانی، که کشور ما نیز از ان مستثنا نمی باشد، سازمان مدریت و برنامه ریزی ج.ا. ایران نیز بخشنامه هایی جهت بکارگیری کارفرمایان و پیمانکاران پروژه های طرح و ساخت (صنعتی و غیرصنعتی) منتشر کرد. با این وجود، و با گذشت سالها، بنظر میرسد کارفرمایان و پیمانکاران بسیاری وجود دارند که در بگارکیری بخشنامه های داخلی کشور در پروژه های طرح و ساخت با مشکلاتی مواجه می گردند؛ مشکلاتی که میتوان آنها را ناشی از عواملی چون ابهامات موجود در ضوابط و شرایط قراردادی هر یک از بخشنامه ها، عدم بکارگیری واژگانی یکسان در بخشنامه ها، عدم تناسب مناسب بخشنامه ها با اصول حاکم بر پروژه های طرح و ساخت صنعتی و غیرصنعتی، عدم آشنایی کارفرمایان و پیمانکاران با روش صحیح تنظیم قراردادها، عدم شناخت صحیح از مفاد و مفاهیم شرایط قراردادی و ... دانست.