شناسایی ژنهای اختصاصی هلیکوباکترپیلوری در مخمر دهانی

معده انسان تنها زیستگاه شناخته شده هلیکوباکترپیلوری (h.pylori) است، با این وجود دانشمندان توانسته اند با به کار گیری روشهای ملکولی، وجود باکتری را در آب و حفره های دهانی انسان به اثبات برسانند. بر این اساس راههای انتقال هلیکوباکترپیلوری، مدفوعی-دهانی یا دهانی-دهانی ذکر می شوند. در این بررسی مخمر به عنوان یک عامل برای انتقال هلیکوباکترپیلوری مطرح شده است. به دنبال مشاهده میکروسکوپی اجسام متحرک شبه باکتری درون واکوئول مخمر و عدم کشت پذیری این اجسام، از روش pcr برای بررسی طبیعت باکتریایی و هویت آنها استفاده سد و پرایمرهاب اختصاصی برای هدف قرار دادن ژنهای 16s rdna و caga مربوط به h.pylori طراحی شدند. 18 مخمر دهانی از 18 بیمار مبتلا به بیماریهای گوارشی مختلف جدا شدند. مطالعات میکروسکوپی برای مشاهده اجسام شبه باکتری درون واکوئول مخمرها انجام شد. استخراج dna با روش فنل-کلروفرم صورت گرفت. شرایط 33pcr سیکل و درجات حرارت 63°c, annealingبرای 16srdnaو 51°c و 52°c برای ژن caga، که در دو مرحله هدف قرار داده شد، تعیین شدند. dna های استخراج شده از h.pylori و s.cerevisiae به عنوان شاهد استفاده شدند. به منظور تعیین ترادف نوکلئوتیدی، محصولات pcr ژنهای ذکر شده از یک مخمر دهانی و h.pylori در پلاسمیدهای p^cap و سپس در پلاسمید p^sk+ کلون شدند. مشاهدات میکروسکوپی نشان داد که اجسام متخرک شبه باکتری درون واکوئول تمام مخمرهای دهانی وجود دارند. اندازه محصول pcr ژن 16s rdna به دست آمده از 18 مخمر دهانی با اندازه همان محصول از h.pylori شاهد یکسان بود. از 18 مخمر، 15 مخمر (83%) واجد ژن caga مشابه h.pylori شاهد بودند. ژن caga از 3 مخمر دهانی و s.serevisiae به دست نیامد. ترادف نوکلئوتیدهای ژنهای 16s rdna و caga به دست آمده از یک مخمر دهانی دارای 98% هومولوژی با ژنهای مربوط در h.pylori بود. شناسایی ژنهای 16s rdna و caga در مخمر نشان می دهد که اجسام متحرک شبه باکتری، h.pylori می باشند. به نظر می رسد مخمرها که در طبیعت و سطوح مخاطی بدن انسان به وفور یافت می شوند، می توانند مخازن h.pylori در خارج از معده انسان باشند و باکتری را به معده انسان انتقال دهند.