تأثیر تمرینات هوازی منظم بر فعالیت فاکتورهای انعقادی در مردان جوان سالم

تأثر ورزش بر سیستم های مختلف بدن انسان از جمله سیستم قلبی-عروقی و سیستم عضلانی-اسکلتی یک امر اثبات شده است. یکی از سیستم هایی که تغییرات آن در پی ورزش مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است سیستم هموستاتیک می باشد. coagulation و fibrinolysis دو جزء مهم فرآیند هموستاز و تولید لخته را تشکیل می دهند که هر دو با ایجاد تعادل میان فعال کننده ها و مهارکننده های هموستاتیک تنظیم می شوند. با توجه به اهمیت بررسی نقش ورزش بر فاکتورهای انعقادی در این پروژه اثر تمرینات دوره ای بر فاکتورهای انعقادی بررسی شد. افراد شرکت کننده در این مطالعه 16 مرد جوان سالم و غیر ورزشکار در دامنه سنی 20 تا 30 سال بودند که سابقۀ مشکلات قلبی-عروقی، تنفسی، خونی در بستگان درجه بک خود نداشتند و سلامت سیستم قلب و عروق آنها به وسیلۀ پزشک متخصص تأیید شده بود. 10 نفر از این افراد به صورت تصادفی انتخاب شدند و با رژیم 3بار در هفته به مدت 8 هفته، هر بار به مدت نیم ساعت با دوچرخه ثابت به ورزش submaximal پرداختند (1 دقیقه 15 ,warp upدقیقه ورزش هوازی، 8 دقیقه active recovery، 45 دقیقه 6 .(passive recoveryنفر باقی مانده در قالب گروه کنترل، در این مدت هیچ نوع فعالیت ورزشی انجام ندادند. قبل از آغاز برنامه و پس از پایان 8 هفته پاسخ سیستم انعقادی آنها بوسیله تست ارگومتری ارزیابی شد. پس از 8 هفته تمرین هوازی فعالیت انعقادی فاکتور 8، فاکتور 9، فیبرونوژن و فعالیت فاکتور وان ویلبراند در پاسخ به ورزش افزایش یافت که این افزایش تنها در گروه آزمون معنی دار شد؛ همزمان در گروه آزمون آنتی ژن ون ویلبراند، aptt و فعالیت فاکتور 7 کاهش معنی داری نشان دادند. بنابراین training هوازی به مدت 8 هفته باعث تقویت پاسخ فعالیت فاکتور 7، 8، 9، فاکتور ون ویلبراند aptt می شود ولی تاثیری بر پاسخ آنتی ژن ون ویلبراند، pt، به ورزش ندارد. با توجه به اهمیت هموستاز خون و نتایج نامطلوب ناشی از به هم خوردن تعادل سیستم های انعقاد و فیبرینوایز به نظر می رسد هرگونه فعالیت بدنی و به ویژه هر نوع برنامۀ ورزشی باید به دقت از نظر تأثیری که بر تعادل هموستاتیک و فعالیت سیستم های زیرمجموعۀ آن دارد تحلیل گردد.