توسعه پیوند سیاست خارجی از منظر اقتصاد مقاومتی و جهانی شدن

توسعه پیوند سیاست خارجی از منظر اقتصاد مقاومتی و جهانی شدن

بدون تردید پیشرفت هر جامعه ای در ابعاد مختلف اقتصادی، سیاسی و فرهنگی در درجه اول به رابطه وثیق آن کشور با سایر دول وابسته بوده و مهمترین عنصری که توانسته مقام و ضامن پایداری این رابطه باشد، وجود یک استراتژی مناسب، مبتنی بر واقعیات اساسی داخل کشور و جهان خارج بوده است. در چند دهه اخیر، در ایران فقدان یک پارادایم حقیقی و دقیق در زمینه سیاست و دیپلماسی خارجی باعث آن گردیده است که منافع ملی درسطح جهانی متاثر از رویه های متفاوت و بعضا متضاد گردد، که به تبع آن فرصت های بسیار سودمند از بین رفته است.

این بررسی دو واقعیت مهم در داخل و خارج نظام اسلامی ایران یعنی اقتصاد مقاومتی و پدیده جهانی شدن یا جهانی سازی را مفروض اساسی گرفته است؛ و کوشیده نشان دهد که نه تنها هیچ گونه تقابلی بین آنها وجود نداشته، بلکه به جهات عناصر مشترک ارتباطی که بین آنها برقراربوده است، می توانسته مبنایی متقن برای سیاست خارجی و جهانی باشد؛ برای این منظور، مؤلفه های اثرگذار در توسعه سیاست جهانی واکاوی گردیده و از طریق مقایسه آن با مختصات اقتصاد مقاومتی، پیوند متقابل این دو، مورد تامل قرار گرفته است.

فرضیه اصلی نوشته حاضر عبارت بود از : بین سیاست خارجی کارآمد و واقعیات داخل و خارج - الگوی اقتصاد مقاومتی و جهانی شدن -رابطه ی معنی دار برقرار است .این فرضیه خود مبتنی بر دو فرضیه فرعی بوده و آنها عبارتند از : بین سیاست خارجی کارآمد با اقتصاد مقاومتی رابطه ی معنی دار برقرار است و همین طور، بین سیاست خارجی با مفهوم جهانی شدن رابطه ی معنی دار وجود دارد. نتیجه این بررسی - که به روش تبیینی بوده - نشان داد، درک پیوند متقابل اقتصاد مقاومتی با اقتصاد جهانی توانسته تاثیری معنی دار بر اتخاذ سیاست خارجی موثر داشته باشد .