مدیریت مبتنی بر همکاری واقعی یا غیرواقعی در مراکز آموزشی

مدیریت مبتنی بر همکاری واقعی یا غیرواقعی در مراکز آموزشی: مطالعه کیفی

برای بسیاری از سازمان های دولتی ازجمله مدرسه، همکاری به مهمترین ابزار مقابله با مشکلات مدرن، مانند پیچیدگی درفرایند سیاست، محیط آشفته، پراکندگی منابع و تخصص و جریان ثابت از اطلاعات جدید تبدیل شده است. اگرچه امروزه مدیران با مشکلاتی مواجه می شوند که حل آن از عهده یک نفر خارج است؛ اما درعین حال به دلایلی که در این پژوهش قصد بررسی آن را داشتیم، سعی می کنند نوعی از همکاری غیرواقعی را مطابق با نظرات خود طراحی نمایند.

این پژوهش به روش کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی هرمنوتیک به انجام رسید. ابزار پژوهش مصاحبه بوده و افراد مورد مصاحبه مدیران و دبیران مدارس بودند که از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. مصاحبه به روش نیمه ساختاریافته صورت گرفت و پس از مصاحبه با 15 نفر به اشباع نظری رسید.

در تحلیل داده ها از تحلیل محتوای استقرایی با استفاده از کدگذاری باز و محوری استفاده شد. برای اطمینان از این همانی داده ها، یافته های طبقه بندی شده به تأیید شرکت کنندگان رسید. ازنظر مصاحبه شوندگان دلایلی چون ویژگی های شخصیتی، انگیزه، پذیرش تغییر، کاهش اعتبار، قوانین، ساختار، اطلاعات، فرهنگ همکاری و وضعیت مالی باعث می گردد که مدیران به جای استفاده از مدیریت مبتنی بر همکاری، همکاری طراحی شده را جایگزین نمایند. این دلایل تحت عنوان 5 بعد عوامل ساختاری و قانونی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، ویژگی های شخصیتی و دانش فنی و تخصصی دسته بندی شدند.