بررسی تاثیر آموزش روان شناختی بر تاب آوری مراقبان خانوادگی مددجویان مبتلا به اختلال دو قطبی

بررسی تاثیر آموزش روان شناختی بر تاب آوری مراقبان خانوادگی مددجویان مبتلا به اختلال دو قطبی

تابآوری در خانواده، به الگوی رفتاری انعطاف پذیر و رشدیافته ی رفتاری مراقبان مددجویان، در مواجهه با مصائب و چالش های پیش آمده با مددجوی تحت مراقبت، اطلاق می گردد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر برنامه آموزش روان شناختی بر تاب آوری مراقبان مددجویان مبتلا به اختلال دوقطبی بستری در مرکز پزشکی آموزشی و درمانی قدس شهر سنندج انجام گرفته است. مطالعه حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در پاییز و زمستان سال 1398 در مورد 64 مراقب خانوادگی مددجویان مبتلا به اختلال دوقطبی بستری در مرکز پزشکی آموزشی و درمانی قدس شهر سنندج، انجام شد.

نمونه گیری به شیوه ی در دسترس انجام گرفت. قبل از مطالعه از مراقبان خواسته شد که فرم اطلاعات فردی و پرسشنامه تاب آوری کانر- دیویدسون ( cd-risc ) را تکمیل کنند. مراقبان گروه مداخله در هفت گروه 4 تا 5 نفره، آموزش روانشناختی را طی 4 جلسه، به صورت هفته ای یک بار، در مدت زمان 45 تا 60 دقیقه دریافت نمودند. پس از گذشت 4 هفته از مداخله مجددا پرسشنامه ها تکمیل شد. گروه کنترل ، برنامه ای جز برنامه آموزش معمول بیمارستان دریافت نکرد و همانند گروه مداخله پس آزمون در مورد آنان نیز اجرا شد.

نتایج نشان داد که بین دو گروه مداخله و کنترل از نظر توزیع متغیرهای زمینه ای تفاوتی وجود نداشت. نمره پیش آزمون تاب آوری دو گروه کنترل و مداخله نیز از نظر آماری اختلاف معنی داری با هم نداشتند ( 0.59 = p ). مقایسه نمره ی تابآوری در مراحل پیش آزمون و پس آزمون در هر گروه به صورت جداگانه نیز، نشان می دهد که، نمره تاب آوری در مراحل پیش آزمون و پس آزمون در گروه کنترل اختلاف آماری معنی داری با هم نداشتند (  p=0.11 )، در حالی که افزایش آماری معناداری در مرحله ی پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه مداخله مشاهده شد ( 0.001 > p ). نتایج مطالعه حاضر نشان داد آموزش روان شناختی بر تاب آوری مراقبان مددجویان مبتلا به اختلال دوقطبی تأثیرگذار است.