رابطه بین نگرش نسبت به رشته تحصیلی و وضعیت آموزش بالینی با انگیزش تحصیلی در دانشجویان پرستاری دانشگاه نسیبه شهر ساری

رابطه بین نگرش نسبت به رشته تحصیلی و وضعیت آموزش بالینی با انگیزش تحصیلی در دانشجویان پرستاری دانشگاه نسیبه شهر ساری

این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین نگرش نسبت به رشته تحصیلی و وضعیت آموزش بالینی با انگیزش تحصیلی در دانشجویان پرستاری دانشگاه نسیبه شهر ساری انجام گرفت. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش مقطعی-توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان پرستاری دانشگاه نسیبه شهر ساری برابر با 550 نفر بود. بر اساس جدول کرجسی و مورگان بر روی 225 دانشجو بصورت تصادفی طبقه ای بر حسب جنسیت پرسشنامه های نگرش نسبت به رشته تحصیلی، وضعیت آموزش بالینی محقق ساخته و انگیزش تحصیلی هارتر اجرا شد.

تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون کلموگروف-اسمیرنف برای بررسی نرمال بودن متغیرها و برای ضریب همبستگی پیرسون آزمون t مستقل و رگرسیون انجام گرفت. فرضیه های تحقیق با استفاده از نرم افزار spss در سطح اطمینان 95% بررسی گردید. نتایج نشان داد: بین نگرش نسبت به رشته تحصیلی و وضعیت آموزش بالینی با انگیزش تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p<0.05).

یعنی با بهبود نگرش نسبت به رشته تحصیلی و وضعیت آموزش بالینی، انگیزش تحصیلی در دانشجویان پرستاری نیز افزایش می یابد و بالعکس. نگرش نسبت به رشته تحصیلی و وضعیت آموزش بالینی در پیش بینی انگیزش تحصیلی نقش دارند. نگرش نسبت به رشته تحصیلی در دانشجویان دختر رشته پرستاری (28.82) بیشتر از دانشجویان پسر (22.27) بوده است. همچنین انگیزش تحصیلی دانشجویان دختر رشته پرستاری (107.39) به مراتب بیشتر از دانشجویان پسر (88.92) بوده است.