مقایسه کود جلبکی آسکومارین و کود شیمیایی npk در تولید زرین گیاه

مقایسه کود جلبکی آسکومارین و کود شیمیایی npk در تولید زرین گیاه

به منظور مقایسه ی میزان تأثیر کودهای جلبکی آسکومارین و npk بر خصوصیات رشدی و عملکردی زرین گیاه، آزمایشی در سال 1399 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه اجرا شد. تیمارهای مورد مطالعه شامل مقدار کود npk مرسوم، محلول پاشی ده روز یکبار کود جلبکی با غلظت 5 درصد، کاهش مصرف کود شیمیایی به 50 درصد و محلول پاشی کود جلبکی هر ده روز یکبار و استفاده از کود جلبکی با غلظت 5 درصد در خاک که در سه تکرار شاهد (بدون اعمال تیمار) مورد مطالعه قرار گرفتند.

نتایج بررسی اثر سایر تیمارهای کودی حاکی از آن بود که میانگین ارتفاع بوته و وزن خشک بوته تحت تأثیر هیچ یک از تیمارهای مورد مطالعه قرار نگرفت، اما در مورد  سایر شاخص های رشدی و در سطح 5 درصد اختلاف معنی داری مشاهده شد. تیمار npk در مقایسه با سایر تیمارهای کودی بالاترین میزان تأثیر را در شاخص هایی نظیر تعداد شاخه فرعی، میزان کلروفیل  b، کارتنوئید و میزان اسانس داشت.

شاخص های سطح برگ و میزان کلروفیل a تحت تأثیر تیمار کاهش مصرف کود شیمیایی به 50 درصد و محلول پاشی کود جلبکی هر ده روز یکبار در بالاتری میزان خود قرار گرفتند. این کود بالاترین میزان تأثیر را در میزان اسانس زرین گیاه نیز داشت. 27 - 32 ترکیب شیمیایی در اسانس گیاه دارویی زرین گیاه تحت تأثیر تیمارهای کودی مختلف شناسایی شد و مجموع ترکیبات شناسایی شده بین 99.52 تا 100 درصد بود.

ترکیبات عمده اسانس زرین گیاه شامل:  آلفاپینن (20.1-34.33)، لیمونن (40.9-87.69 درصد)، وربنون (39-55.31درصد) و ژرانیال(13.1-28.85درصد) بود. ترکیب آلفاپینن و ژرانیال در تیمار شاهد دارای حداکثر میزان بود. ترکیب لیمونن تحت تأثیر کاهش مصرف کود شیمیایی به 50 درصد و محلول پاشی کود جلبکی هر ده روز یکبار بیشترین مقدار را به خود اختصاص داد و تیمار npk نیز بالاترین میزان تأثیر را بر مقدار ترکیب ژرانیال داشت. با توجه به نتایج مذکور می توان نتیجه گرفت که اگرچه کود جلبکی باعث بهبود چشمگیر میزان ترکیبات اسانس در زرین گیاه نشد اما باعث افزایش معنی دار محتوای کلروفیل و برخی شاخص های رشدی در این گیاه گردید.