آرمان شهر در مثنوی مولوی

آرمان شهر در مثنوی مولوی

آرمان شهر دغدغه اصلی بشر بوده، هست و خواهد بود. آرمانشهر یا نیک شهر و دنیای وارونه آن یعنی پاد آرمانشهر یا آنچه گاه از آن با عنوان پلید شهر و دوزخ شهر نام می برند همواره به عنوان یکی از دغدغه های صاحبان خرد و اندیشه و خاصه ادیبان و شاعران بوده و حضوری پررنگ در متون ادبی داشته است.

مثنوی از این جهت یکی از بنیاد نامه هایی است که می خواهد راه و روزنه ای به سوی ترمیم نقص بجوید و مولوی توصیه اش آن است که انسان در کوشش مداوم به سوی تعالی به سر برد و برای بهبود بخشی به نحوه زیست انسان ها در سراسر مثنوی اندیشه های آرمان شهری خود را مطرح کرده است.

مقاله حاضر به منظور ترسیم خطوط اندیشه و تببین نظریه مولانا درباره جامعه آرمانی نوشته شده است و چنین نتیجه می گیرد که مثنوی مولانا به عنوان حجت طریقت عارفانه او، پایه گذار مفاهیم آرمانشهر با محوریت زبان و ادب فارسی بوده است.