مدیریت کارآفرینی در تاجیکستان

مدیریت کارآفرینی در تاجیکستان

تقویت بخش خصوصی، یک حوزه کلیدی، برای توسعه تاجیکستان است. از آنجایی که این کشور، دارای یک محیط تجاری چالش برانگیزی است که به دلیل تشریفات اداری بیش از حد و فساد، مختل شده است، مانع از رشد شرکت هایی با پتانسیل واقعی و توسعه اقتصادی متنوع است. هدف این مقاله، غنی سازی دانش مردم، در مورد این که کارآفرینی چیست و یک کارآفرین کیست و چگونه در "محیط های مختلف" واکنش نشان می دهد، می باشد.

اهداف اصلی مقاله، کمک به دیگران برای درک ویژگی ها و اصول حاکم بر تفکر یک کارآفرین است. فناوری، باعث افزایش رقابت پذیری شرکت ها و افراد می شود. دانشگاه، در دنیایی متشکل از شرکت هایی غوطه ور است که در آن استفاده از فناوری ضروری است. علاوه بر این، دانشگاه، یک موسسه اصلی تولید کننده دانش است که در آن توسعه فناوری، برای بهبود جامعه ضروری است.

بنابراین نیاز به توسعه زیرساخت های فناورانه، توسط دانشجویان، اساتید و کارکنان خود دارد. این زیرساخت ها امکان بهره برداری از فرصت های فناورانه را برای تشویق توسعه روحیه کارآفرینی و ایجاد مزیت های رقابتی در دانشگاه و هر شرکتی را فراهم می کند. با این حال، مهارت های کارآفرینی را نمی توان بدون مطالعه کارآفرینی، توضیح داد که باید به عنوان راهی برای تجدید سازمان های تاسیس شده، مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد تا بتوانند نوآور باشند و توانایی خود را برای رقابت، در بازارهای جهانی افزایش دهند.

در این زمینه است که دانشگاه، نقشی اساسی ایفا می کند تا کارمندانی را آماده کند که همچنین نیاز به کسب مهارت های فن آوری دارند تا بتوانند رفتاری فعال داشته باشند و کارآفرین شوند. بنابراین مقاله، سعی دارد اهمیت توسعه قابلیت‌های فن‌آوری، توسط دانشجویان را به منظور دستیابی به نتایج بهتر تحلیل کند و همچنین بررسی کند که آیا روحیه کارآفرینی، بر این نتایج، تأثیر می‌گذارد و باعث بهتر یا بدتر شدن آنها می‌شود.

نتایج، نشان داد که فناوری، به عنوان محرک جدایی ناپذیر نوآوری و کارآفرینی شناخته می شود. بنابراین دانشجویان، مهارت های فناورانه ای را کسب می کنند که امکان رفتار پیشگیرانه و تبدیل شدن به کارآفرین را فراهم می کند. از این نظر، کارآفرینی، برای افزایش عملکرد، در سازمان هایی که قبلاً به عنوان دانشگاه تأسیس شده اند، بسیار مهم است. نتایج ما همچنین نشان داد که رایج ترین مهارت های کارآفرینی و مناسب ترین آنها عبارتند از: ظرفیت نوآوری، کنشگری، و تمایل به ریسک و خود نوسازی.