شیوع و علل آسیب های شغلی در پرستاران بخش اورژانس بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

شیوع و علل آسیب های شغلی در پرستاران بخش اورژانس بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

زمینه و هدف: پرستاران بزرگترین گروه ارائه کننده خدمات مراقبتی در نظام بهداشت و درمان می باشند و بخش اورژانس جزء بخش های با ریسک بالا از نظرآسیب های شغلی شناخته می شود .این مطالعه باهدف بررسی میزان شیوع و علل آسیب های شغلی در پرستاران شاغل بخش اورژانس در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1400 - 1399 انجام گردید. مواد و روش کار:دراین مطالعه توصیفی-مقطعی تعداد 1٨0 پرستار شاغل بخش اورژانس در بیمارستان های آموزشی به صورت تصادفی انتخاب و پرسشنامه توسط آنان تکمیل گردید. برای تحلیل داده ها ازآمار توصیفی واستنباطی استفاده شد.

یافته ها:دردسته های مخاطرات شغلی: مخاطرات بیولوژیکی؛ تماس پوستی با خون یا سایر مایعات بدن( ٥ / 90 درصد)، مخاطرات شیمیایی؛ تنفس بخارات موادضدعفونی کننده( ٧ / 4٦ درصد)، مخاطرات فیزیکی؛ قرار گرفتن در معرض اشعه به طور تصادفی ( 9 / 4٦ درصد) و در مخاطرات ارگونومیکی؛ کمردرد ترومایی( ٧ / 41 درصد) بیشترین آسیب را دربرداشت. علل وقوع آسیب های شغلی شامل: حجم زیاد کار( 1 / ٦1 درصد )و خستگى ناشی از ساعات طولانی کار ( ٦ / 3٥ درصد )بیشترین علل وقوع آسیب های شغلی را شامل می شد.

خستگی ناشی از ساعات طولانی کار، شیفت شب، عجله هنگام کار،عدم وجود وقت کافی و ازدحام در بخش به عنوان علل آسیب های شغلی با امکان بروز آسیب های شغلی ارتباط معنی داری داشت.( 0.05 ≥ p ) نتیجه گیری: پرستاران در زمینه آسیب های شغلی با عوامل خطرساز متعددی در حیطه های مختلف رو به رو هستند .برای از بین بردن این عوامل خطرساز نیاز به راهکارهایی در حیطه های مختلف است . بکارگیری ملاحظات ارگونومیک، تدوین برنامه های آموزشی مناسب، فراهم نمودن آموزش های کافی دراین زمینه می تواند منجر به کاهش این آسیبهای شغلی وافزایش بهره وری آنها گردد .