بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر برنامه ریزی درسی چند بعدی بر خودکارآمدی تحصیلی و کیفیت زندگی تحصیلی کودکان پیش دبستانی شهر بهشهر

بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر برنامه ریزی درسی چند بعدی بر خودکارآمدی تحصیلی و کیفیت زندگی تحصیلی کودکان پیش دبستانی شهر بهشهر

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر برنامه ریزی درسی چند بعدی بر خودکارآمدی تحصیلی و کیفیت زندگی تحصیلی کودکان پیش دبستانی شهر بهشهر انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. 34 دانش آموز( 17 دختر و 17 پسر ) از دانش آموزان پیش دبستانی مهد کودک نابغه کوچولو شهر بهشهر در سال تحصیلی 1401 - 1400 به روش در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و بصورت گمارش تصادفی در دو گروه گواه و آزمایش ( هرکدام 17 نفر ) قرارگرفتند.

ابزارهای مورد استفاده، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (1999)  و کیفیت زندگی تحصیلی اندرسون و بروک ( 2000 ) بود. گروه آزمایش برنامه درسی چند بعدی ( بر اساس بسته یادگیری زمین ما و آنچه در آن است با تاکید بر پروژه آب ) طی 9 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند. در حالی که به اعضای گروه کنترل این آموزش ارائه نشد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس تک متغیری و چند متغیری استفاده شد.

نتایج نشان داد آموزش مبتنی بر برنامه ریزی درسی چند بعدی برخودکارآمدی تحصیلی و کیفیت زندگی تحصیلی کودکان پیش دبستانی تاثیر دارد. همچنین نتایج نشان داد آموزش مبتنی بر برنامه ریزی چند بعدی باعث 82.6 % تغییر در نمره های کیفیت زندگی تحصیلی و  86.9 % تغییر نمره های خودکارآمدی کودکان پیش دبستانی گردیده است. بر این اساس پیشنهاد می شود با توجه به اثربخشی برنامه ریزی درسی چند بعدی بر خودکارآمدی تحصیلی و کیفیت زندگی تحصیلی کودکان، بستری مناسب برای دسترسی آموزش همگانی آن در مراکز آموزشی پیش دبستانی ایجاد شود.