پیش بینی بهزیستی روانی براساس شفقت ورزی به خود و انعطاف پذیری شناختی در دانشجویان دارای دلبستگی ناایمن

پیش بینی بهزیستی روانی براساس شفقت ورزی به خود و انعطاف پذیری شناختی در دانشجویان دارای دلبستگی ناایمن

این پژوهش با هدف پیش بینی بهزیستی روانی براساس شفقت ورزی به خود و انعطاف پذیری شناختی دردانشجویان دارای دلبستگی ناایمن انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانشجویان دختر مشغول به تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه آزاداسلامی واحد کرج در سال 1400 بود، که از بین آنها با روش نمونه گیری در دسترس و براساس فرمول پلنت ( n≥50+8m ) تعداد 100 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به ابزارهای خودگزارشی شامل پرسشنامه های شفقت ورزی به خود (ریس و همکاران، 2011 )، انعطاف پذیری شناختی (دنیس و وندروال، 2010 )، بهزیستی روانی (ریف، 1898) و سبک دلبستگی (بشارت، 1379) پاسخ دادند.

تحلیل داده ها با روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با کمک نرم افزار آماری spss نسخه 26 انجام شد. نتایج نشان داد که بین نمره کل انعطاف پذیری شناختی ( 0.608 = r و 0.010 > p) و هر یک از ابعاد آن با بهزیستی روانی در افراد نمونه همبستگی مثبت و معتاداری وجود دارد.

همچنین، نتایج نشان داد که بین نمره کل شفقت ورزی به خود ( 0.623 = r و 0.014 > p ) و ابعاد مهربانی با خود، ذهن آگاهی و اشتراکات انسانی با بهزیستی روانی، همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد اما این رابطه بین خودقضاوتی، انزواطلبی و همانندسازی افراطی با بهزیستی روانی، معکوس و معنادار بود ( 0.05 > p ). نتایج تحلیل رگرسیون به روش ورود همزمان نیز نشان داد که 34 درصد از واریان نمره بهزیستی روانشناختی با توجه به متغیرهای پیش بین قابل تبیین بوده است.