اثربخشی آموزش نظریه خودتعیین گری بر شایستگی اجتماعی - هیجانی دانش آموزان محروم از آموزش مجازی

اثربخشی آموزش نظریه خودتعیین گری بر شایستگی اجتماعی - هیجانی دانش آموزان محروم از آموزش مجازی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش نظریه خودتعیین گری بر شایستگی اجتماعی - هیجانی دانش آموزان محروم از آموزش مجازی انجام شد. روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر بوکان درنیم سال اول تحصیلی 1400 - 1399 بودند. از بین آنها 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش 15 نفر و کنترل  15 نفر، گمارده شدند.

افراد گروه آزمایش بسته آموزشی نظریه خود تعیین گری را در 8 جلسه 90 دقیقه ای (هر هفته 2 جلسه)، به صورت گروهی دریافت کردند؛ افراد گروه کنترل به مدت 2ماه در لیست انتظار قرار گرفت. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های شایستگی اجتماعی هیجانی زو و جسی  (2012) استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس، استفاده شد.

یافته های حاصل از تحلیل داده های پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون افراد گروه های آزمایش و کنترل در متغیرهای شایستگی اجتماعی هیجانی تفاوت معناداری وجود داشت (p<0.001) . در مجموع، با توجه به نتایج این پژوهش می توان گفت که استفاده از آموزش نظریه خودتعیین گری یادگیری می تواند به عنوان مداخله ای موثر در جهت افزایش شایستگی اجتماعی - هیجانی دانش آموزان، مورد توجه مشاوران قرار گیرد.