رتبه بندی موانع مدیریت مدرسه محور با استفاده از تکنیک topsis (مطالعه موردی مدارس متوسطه)

رتبه بندی موانع مدیریت مدرسه محور با استفاده از تکنیک topsis (مطالعه موردی مدارس متوسطه)

زمینه و هدف: حرکت بسوی مدیریت مدرسه محور از تحولات بارز نظام های آموزشی طی دو دهه اخیر به شمار می رود. این تحول به منظور بهبود عملکرد مدرسه و ارتقای کیفی آموزش انجام می شود. مدیریت مدرسه محور رهیافتی اصلاحی برای اعمال نوعی کنترل غیرمتمرکز است که فرصتهایی برای تصمیم گیری تک تک مدارس و افراد ذی نفع فراهم می آورد. هدف اصلی این پژوهش رتبه بندی موانع مدیریت مدرسه محور از نظر مدیران و معاونین با استفاده از تکنیک topsis بود.

روش: جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی مدیران و معاونین مدارس متوسطه شهرستان قرچک بود که از آن میان تعداد 52 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. پس از بررسی پیشینه پژوهش و مصاحبه با افراد نمونه موانع مدیریت مدرسه محور شناسایی گردید سپس با استفاده از تکنیک topsisاین موانع رتبه بندی گردید. ابزارگردآوری داده ها پرسشنامه ای محقق ساخته مشتمل بر 5 مولفه و مجموعا 45 گویه بود که ضریب پایایی آن عدد 0.87 محاسبه گردید.

یافته ها: از بین موانع احصاء شده در مسیر مدیریت مدرسه محوری، عامل "قدرت و سیاست" با شاخص 0.5166 از نظر مدیران و معاونین شرکت کننده در پژوهش در رتبه ی اول و دارای بیشترین اهمیت و "عامل مدیریتی" با شاخص 0.4613 در رتبه پنجم و دارای کمترین اهمیت بود.

نتیجه گیری: مدیریت مدرسه محور هنگامی موفق می شود که وزارت آموزش و پرورش بتواند در سطح ملی ساز و کارهای مناسب و ظرفیت تشکیلاتی و سازمانی کافی برای راهبری و تحقق هدفها و راهبردهای ملی و جلوگیری از تشدید اختلاف سطح بین مناطق و مدارس، فراهم آورد. معنای واقعی مدیریت مدرسه محور تفویض قدرت واقعی به مدرسه در زمینه انتخاب و ترکیب کارکنان و به کارگیری یک بودجه کاملا غیرمتمرکز است.