حقوق شهروندی متهم در حقوق ایران و در اسناد بین المللی

حقوق شهروندی متهم در حقوق ایران و در اسناد بین المللی

حقوق شهروندی حقوقی است که یک فرد در جامعه ای که زندگی می کند ازان بهره مند می شود ومی تواند ازتعرض به ان جلوگیری نموده وضمن حمایت قانون واجتماع از ان درصورت ضرورت ونیاز ان را مطالبه نماید. مساله ای که نظام های حقوقی را به چالش می کشد این است که این حقوق زمانی که کسی درمعرض اتهام به ارتکاب جرم قرار می گیرد بیش از هرزمانی به مخاطره می افتد.این تحقیق باروش توصیفی وتحلیل حقوقی، به حقوق شهروندی ودفاعی متهم دردادرسی های کیفری می پردازد.

هدف از این تحقیق تبیین این گزاره است که هیچ یک ازاختیارات قانونی که برای اجرای عدالت واحقاق حق پیش مقرر شده است نباید موجب تضییع این حقوق شود. یافته های تحقیق نشان می دهدکه درقوانین داخلی واسناد بین المللی ومنطقه ای مقررات متعددی برای رعایت این حقوق پیش بینی شده است. درپیشینه تحقیقات انجام شده درزمینه حقوق شهروندی به حقوق شهروندی متهمان به منزله حقوق دفاعی آنان کمترتوجه شده است.

درایران فصل سوم قانون اساسی، قانون ایین دادرسی کیفری، وقانون احترام به ازادی های مشروع وحفظ حقوق شهروندی مقرراتی را در زمینه حقوق دفاعی وشهروندی متهم پیش بینی نموده اند. درسطح جهانی اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین المللی حقوق مدنی وسیاسی، اعلامیه اسلامی حقوق بشر، ازمهمترین اسنادی هستند که قواعدی راجع به حقوق شهروندی والزامات راجع به ان را پیش بینی نموده اند. مع الوصف رعایت حقوق دفاعی و شهروندی افراد زمان دستگیری و بازداشت واجد اهمیت شایانی است که لزوم رعایت آن بیش از پیش ضرورت دارد.