بررسی آموزش مبتنی بر مهارت حل مسئله بر اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

بررسی آموزش مبتنی بر مهارت حل مسئله بر اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

مهارت حل مسئله یکی از مهارتهای اساسی زندگی است که به دانش آموزان این امکان را می دهد تا با برنامه ریزی مشخص مشکلاتشان را حل کنند. مهم ترین فایده یادگیری حل مسئله این است که به فرد کمک می کند تا هنگام رویارویی با مشکلات راه حل های متعدد را جستجو نماید. آن ها را بررسی نموده و پس از تجزیه و تحلیل بهترین راه حل را انتخاب کند. مشکلات موجود افراد عمدتاً شامل مسائل شخصی، امور روزانه، تحصیلی - اجتماعی، ارتباط با دوستان- خانواده و دیگر موقعیت هایی است که به تناسب زندگی و ایفای نقش های اجتماعی، فرد ناگزیر از مواجهه با آن ها است. دانش آموزانی که از مهارت حل مسئله خوبی برخوردارند کمتر در انجام تکالیفشان تعلل کرده و فعالیتها و تکالیفشان را به موقع انجام می دهند. با توجه به هدف این پژوهش که به دنبال بررسی آموزش مبتنی بر مهارت حل مسئله بر اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی می باشد. از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان ابتدایی شهر مریوان که در سال تحصیلی 1400-1399 مشغول به تدریس هستند تشکیل داد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اهمالکاری تاکمن(1991) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب 0.80 و 0.85 بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تأیید شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمونt  همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان در پیش آزمون 31.30 بود که در پس آزمون به 42.25 افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد. (p=0.004) در واقع بین دانش آموزانی که با روش مبتنی بر مهارت حل مسئله آموزش دیده اند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیده اند در میزان  اهمالکاری تحصیلی آن ها تفاوت معناداری وجود دارد.