بررسی و تحلیل زیبایی شناسی شعر نیما یوشیج با رویکرد انتقاد اجتماعی

بررسی و تحلیل زیبایی شناسی شعر نیما یوشیج با رویکرد انتقاد اجتماعی

ادبیات معاصر فارسی از نظر بینش عمیق اجتماعی و سیاسی و اهداف مردمی، که در گذشته ادبی کمتر امکان بروز یافته بود بی مانند است. اگر چه نقش عوامل فراادبی و فرازبانی نظیر عوامل اقتصادی، اجتماعی در تحلیل منطقی شعر نیمایوشیج، به عنوان یک رسانه عمومی و بیدارکننده انکارناپذیر است؛ نقش و جایگاه خود متن شعری را از دیدگاه صورت گرایی و عینی نمی توان نادیده گرفت. نیما از آنجا که نماینده یک سبک مستقل ادبی در حوزه شعر است، بنا بر پیشینه های نظری خود به یقین در فرم و زبان شعر نوآوری کرده است؛ چراکه سبک شعری او از سبک های قبل متمایز است.

شاعران و نویسندگان این دوره همگام با دیگر افراد جامعه، به مظاهر زشت اجتماع انتقاد می کردند و ادبیات که پیش از این به سبب ترتیب نظام اجتماعی نمی توانست از حکومتها انتقاد به سزایی بکند در این دوره چون سلاحی برای کسب آزادی و ابزاری برای بیان انتقادهای سیاسی و اجتماعی به کار آمد.

هدف پژوهش حاضر بررسی زیبایی شناسی اشعار نیما یوشیج است. نوع نگاه نیما به کیفیت پیوند هنر با اجتماع حاوی رویکردی انتقادی است که به تعبیر متفکران در هنر اصیل مدرن به خوبی قابل مشاهده است. مطابق با این دیدگاه، هنر مدرن بی آنکه به تصویرگر واقعیت های اجتماعی فروکاسته شود و در دام تفنن جویی مفرط بیفتد به صورتی غیرمستقیم به نفی وضعیت حاضر می پردازد. نتایج نشان می دهد که در شعر نیما مناسبات انتقادی هنر با جامعه به شکلی عالی نمایان می شود، انتقاد با استفاده از شگردهای خاصی چون طبیعت گرایی، نمادپردازی، عناصر درون مایه ای چون عشق، انتقاد از جامعه و... در شعر او نمایان است.