رتبه بندی استان های کشور در سال 1400 بر مبنای شاخص های عمده نیروی کار ( نرخ بیکاری، نرخ مشارکت اقتصادی و نسبت اشتغال ) و شاخص نرخ تورم، با استفاده از روش های تاپسیس و وایکور

رتبه بندی استان های کشور در سال 1400 بر مبنای شاخص های عمده نیروی کار ( نرخ بیکاری، نرخ مشارکت اقتصادی و نسبت اشتغال ) و شاخص نرخ تورم، با استفاده از روش های تاپسیس و وایکور

امروزه برنامه ریزان و تصمیم سازان کشورها در پی ارزیابی سریع و دقیق تصمیم ها و سیاستهای خود هستند. این سرعت و دقت تا جایی اهمیت دارد که بتواند زمان لازم را برای اجرای تغییرات و تعدیلهای احتمالی الگوها و برنامه ریزی ها فراهم آورده و از هدر رفتن منابع و فرصت ها جلوگیری نماید. برای ارزیابی دقیق وضعیت اقتصادی کشور در دوره های مختلف، شاخص های معتبر و داده های موثق لازم است.

تحلیل درست وبی طرفانه این داده ها با در نظر گرفتن شرایط و اقتضائات حاکم بر هردوره، می تواند مبنای مناسبی را برای قضاوت درباره میزان موفقیت نسبی اقتصاد کشور در هر دوره فراهم کند. بیکاری و تورم دو عارضه ی مزمن اقتصاد در ایران هستند. لذا بررسی دقیق و کارشناسانه ی وضعیت تورم، اشتغال و بیکاری در پیشبرد اهداف راهبردی توسعه، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

در این پژوهش به منظور انجام یک ارزیابی دقیق و همه جانبه، در ابتدا به تشریح مدل های برنامه ریزی چند معیاره از جمله مدل تاپسیس و وایکور پرداخته می شود. سپس ضمن وزن دهی شاخص های مورد استفاده ی مدل به روش های مختلف از جمله روش آنتروپی شانون و روش ahp ، استان های کشور بر مبنای شاخص های عمده نیروی کار و نرخ تورم در سال 1400 رتبه بندی می شوند. در پایان نیز نتایج رتبه بندی با رتبه بندی استان ها بر اساس شاخص فلاکت اوکان مقایسه و ارزیابی می شود.