تعیین رابطه ابعاد رهبری معنوی با عملکرد شغلی و خود کارآمدی کارکنان ستادی آموزش پرورش شهر اصفهان

تعیین رابطه ابعاد رهبری معنوی با عملکرد شغلی و خود کارآمدی کارکنان ستادی آموزش پرورش شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه ی بین رهبری معنوی و نگرش های شغلی (رضایت شغلی و تعهد سازمانی) با خودکارآمدی وعملکرد شغلی کارکنان ستادی آموزش پرورش شهر اصفهان بود. روش این پژوهش در این مطالعه، علی همبستگی بود. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه ی کارکنان ستادی نواحی شش گانه و اداره کل آموزش و پرورش شهر اصفهان به تعداد 805 نفر تشکیل دادند. حجم نمونه بر اساس جدول کوهن و همکاران (2001)، بر اساس روش طبقه ای نمونه گیری تصادفی طبقه ای مبتنی بر سهم نسبی جامعه در طبقات تعیین گردید.

ابزارهای پژوهش شامل عملکرد شغلی پاترسون (1970)، خودکارآمدی رادولف و همکاران (1998)، رضایت شغلی مینه سوتا (2003)، تعهدسازمانی مییروآلن (1990) و رهبری معنوی فرای (2005) بود. روایی سازه ی پرسشنامه ی خودکارآمدی رادولف با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی مورد بررسی قرار گرفت. پایایی پرسشنامه ها به واسطه ی آلفای کرونباخ (عملکرد شغلی 86 / 0 ، خودکارآمدی 94 / 0 ، رضایت شغلی 92 / 0 ، تعهدسازمانی 84 / 0 و رهبری معنوی 89 / 0) مورد تأیید قرار گرفت.

نرخ بازگشت پرسشنامه ها در این پژوهش 85 درصد بود. تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی صورت گرفته است. یافته های حاصل از این پژوهش در سطح خطای 0.05 ≥ p نشان داد که بین رهبری معنوی و نگرش های شغلی (رضایت شغلی و تعهد سازمانی) با خودکارآمدی و عملکرد شغلی رابطه ی معنا دار وجود دارد.

به علاوه نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام که رهبری معنوی و نگرشهای شغلی (رضایت شغلی و تعهد سازمانی) توان پیش بینی خودکارآمدی و عملکرد شغلی را دارد. بر اساس مدل معادلات ساختاری ارائه شده رهبری معنوی بر رضایت شغلی تأثیر داشته است. مقدار ضریب استاندارد نیز 0.469 به دست آمده است. همچنین نسبت بحرانی 39 / 3 به دست آمده است که در سطح 0.05 ≥ p معنی دار بوده است.

بنابراین تعهد سازمانی بر خودکارامدی تاثیر داشته است. مقدار ضریب استاندارد نیز 0.270 به دست آمده است. نسبت بحرانی 21 / 2 به دست آمده است که در سطح 0.05 ≥ p معنی دار بوده است. بنابراین تعهد سازمانی بر عمکرد شغلی تأثیر داشته است. مقدار ضریب استاندارد نیز 180 / 0 به دست آمده است. نسبت بحرانی 2.40 به دست آمده است که در سطح 0.05 ≥p معنی دار بوده است. بنابراین رضایت شغلی بر خود کارآمدی تأثیر داشته است. مقدار ضریب استاندارد نیز 191 / 0 به دست آمده است.

نسبت بحرانی 61 / 2 به دست آمده است که در سطح 0.05≥p معنی دار بوده است. بنابراین رضایت شغلی برعملکرد شغلی تأثیر داشته است. مقدار ضریب استاندارد نیز 213 / 0 به دست آمده است. تمامی شاخص ها تقریبا مقدار مناسب و قابل قبولی را کسب کرده اند. بنابراین مدل به صورت کلی تایید گردید.