• کاربرد روش ارتعاشات پیشا در محاسبه درز انقطاع مورد نیاز بین دو ساختمان هم جوار نامنظم تحت تاثیر تابع چگالی طیفی غیر خطی تحریکات لرزه ای

    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1390/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1390/01/01
    • تعداد بازدید: 708
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    یکی از رایج ترین مکانیزم های تخریبی سازه در خلال وقوع زلزله های مهیب گذشته، برخورد دو ساختمان مجاور هم و ایجاد نیروی ضربه ای مهلک از یک ساختمان به ساختمان دیگر است که در مبانی طرح لرزه ای به این نیروی عظیم، نیروی تنه ای گفته می شود. عدم تعبیه فاصله مناسب بین سازه ها پس از زلزله لوماپریتا در سال 1989، دانشمندان را بر آن داشت که ماهیت و رفتار دینامیکی غیر خطی نیروی تنه ای را بررسی نموده و برای حذف یا کاهش این نیروراهکارهایی را ارائه نمایند. با گذشت 22 سال از نخستین تحقیقات صورت گرفته تا به امروز روش های مختلفی برای کاهش یا از بین بردن اثر نیروی تنه ای ارائه شده است که از مهمترین آنها می توان به استفاده از المان اتصال، جداگر لرزه ای و تعبیه فاصله جداساز بین دو سازه نام برد. از بین روش های مذکور، ساده ترین و کاربردی ترین روش که در اکثر آیین نامه های طرح لرزه ای نیز استفاده می شود، تعبیه فاصله جداساز یا درز انقطاع است. در این تحقیق نیز هدف اصلی محاسبه درز انقطاع بین دو ساختمان مجاور هم به روش ارتعاشات پیشا (تصادفی) است. برای نیل به این هدف دو نوع سازه با رفتار برشی (انطباق مرکز جرم بر مرکز سختی) و رفتار برشی- پیچشی (عدم مرکز جرم بر مرکز سختی) در نظر گرفته شده و برای تعریف تحریکات لرزه ای از تابع چگالی طیفی غیر خطی تاجیمی-کانای استفاده شده است. سپس نتایج حاصل از مدلسازی با یکدیگر مقایسه شده و اثر پارامترهای مختلف همچون زمان تناوب، سختی و صلبیت پیچشی، خروج از محوریت و اثر میرایی بر میزان درز انقطاع بررسی شده است.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها