بررسی اثرات تزریق عصاره ی بابونه به درون هسته ی پاراژیگانتوسلولاریس مغز بر علایم قطع مصرف مورفین در موش سفید صحرایی

روش بررسی: 30 موش صحرایی نر (250 تا 300 گرم) بعد از کانول گذاری هسته ی pgi به روش جراحی استرئوتاکسی به دو گروه شاهد (سرم نمکی) و مورفین تقسیم شدند. گروه مورفین روزی 2 بار به مدت 7 روز مورفین دریافت کرد. گروه مورفین خود به چهار زیر گروه تقسیم شد که گروه اول فقط مورفین دریافت کرد و در گروه های بابونه روز هفتم، 5 دقیقه قبل از تزریق نالوکسان یک میکرولیتر عصاره ی بابونه (10، 25، 50 میکروگرم بر میکرولیتر) به درون هسته ی pgi تزریق شد. در تمام گروه ها 3 ساعت بعد از آخرین تزریق مورفین، 5 میلی گرم بر کیلوگرم نالوکسان تزریق و علایم ترک از قبیل پریدن و بالا رفتن به مدت 30 دقیقه مورد مطالعه قرار گرفت.

یافته ها: نتایج نشان داد که تزریق هر 3 دوز بالای عصاره ی بابونه به ویژه دوز 25 کیلوگرم بر میکرولیتر آن به درون هسته ی pgi می تواند میزان بروز علایم ترک اعتیاد به مورفین را به طور معنی دار کاهش دهد.

نتیجه گیری: به نظر می رسد تزریق عصاره ی بابونه به درون هسته ی pgi می تواند در درمان علایم سندروم ترک اعتیاد به مورفین در موش صحرایی مفید باشد.