بررسی جذب بیولوژیکی سرب با استفاده از جرم بیولوژیکی زنده ی قارچ های جدا شده از پساب و خاک آلوده به سرب

روش بررسی: پس از نمونه برداری از پساب و خاک اطراف مسیل خروجی شرکت ملی سرب و روی ایران در زنجان، بر روی محیط کشت سابرو دکستروز آگار حاوی یون سرب عملیات کشت انجام شد. با انجام کشت های جداگانه از هر کدام از کلنی های تشکیل یافته در محیط کشت سابرو دکستروز آگار و پس از جداسازی و خالص سازی قارچ ها، با استفاده از مشخصات کلنی ها و بررسی مورفولوژیکی و رنگ آمیزی لاکتوفنل کاتن بلو، قارچ های ایزوله شده، شناسایی گردیدند. حداقل غلظت بازدارندگی سرب برای هر یک از ایزوله ها در محیط کشت سابرو دکستروز آگار حاوی غلظت های 100 تا 4500 میلی گرم بر لیتر سرب تعیین شد و در محیط های کشت جداگانه ی سابرو دکستروز براث حاوی یون سرب با غلظت های 50، 150، 100 و 200 میلی گرم بر لیتر، ظرفیت جذب بیولوژیکی سرب اندازه گیری شد.

یافته ها: در این تحقیق یک گونه ی رایزوپوس، یک گونه ی آسپرژیلوس و دو گونه ی پنیسیلیوم جداسازی شد. حداقل غلظت بازدارندگی گونه ی رایزوپوس 2500 میلی گرم بر لیتر و برای بقیه ی گونه ها 3000 میلی گرم بر لیتر بود. حداکثر جذب توسط آسپرژیلوس به میزان 51.5 میلی گرم بر گرم جرم خشک قارچ و برای رایزوپوس و گونه های جداسازی شده ی پنی سیلیوم به ترتیب 19.2، 25.6 و 12.5 بود.

نتیجه گیری: با توجه به حذف بالای 70 درصدی بدست آمده توسط آسپرژیلوس و گونه های پنی سیلیوم استفاده شده، این روش بیولوژیکی به عنوان یک روش تصفیه ی سرب پیشنهاد می شود.