محبوبترین نویسندگان :
نویسندگان مقالات پربازدید :
مجله دانشگاه علوم پزشکی ایران
جزئیات رویداد
همایش ، رویداد ، ژورنال
اینستاگرام تی پی بین
حوزه های تحت پوشش رویداد

  • گزارش 11 مورد نتایج جراحی بی اختیاری مدفوع به علت جابجایی رکتوم در کودکان مقعد بسته متعاقب عمل آنورکتوپلاستی

    نویسندگان :
    کلمات کلیدی :
    جزئیات بیشتر مقاله
    • تاریخ ارائه: 1387/01/01
    • تاریخ انتشار در تی پی بین: 1387/01/01
    • تعداد بازدید: 772
    • تعداد پرسش و پاسخ ها: 0
    • شماره تماس دبیرخانه رویداد: -
    زمینه و هدف: بی اختیاری مدفوع متعاقب عمل آنورکتوپلاستی در بیماران مقعد بسته، یکی از عوارض این عمل در کودکان به شمار می آید. جابجایی رکتوم و نقص عضله اسفنکتر از علل نسبتا شایع بی اختیاری مدفوع متعاقب عمل آنورکتوپلاستی در بیماران مقعد بسته می باشد. در صورتی که دهانه آنورکتوم به طور کامل جدا از اسفنکتر باشد، جابجایی کامل رکتوم یا complete mislocation و در صورتی که علت نقص اسفنکتر باشد، partial mislocation مطرح می گردد. با ترمیم اسفنکتر مقعد و یا قرار دادن رکتوم در محل طبیعی خود، به بی اختیاری پایان داده می شود. هدف از این پژوهش، بررسی علت بی اختیاری مدفوع متعاقب عمل آنورکتورپلاستی در کودکان مقعد بسته به دلیل جابجایی دهانه مقعد و ارزیابی نتایج درمان جراحی می باشد.

    روش کار: این مطالعه به صورت توصیفی و گذشته نگر (retrospective) بوده و بر اساس روش آماری نمونه گیری در دسترس انجام گرفته است. یازده کودک (7 پسر و 4 دختر) با متوسط سن 4.5 سال که متعاقب عمل آنورکتوپلاستی دچار بی اختیاری مدفوع شده بودند، با استفاده از امکانات پاراکلینیکی همچون mri ,emg، سونوگرافی endoanal و بررسی زیر بیهوشی با muscle stimulator، نقشه برداری (mapping) اسفنکتر مقعد تهیه و محل جابجایی یا نقص مشخص گردید. در دو مورد دهانه مقعد کاملا خارج از اسفنکتر و به صورت جابجایی کامل رکتوم complete mislocation و در 9 مورد نقص عضلانی اسفنکتر partial mislocation منجر به بی اختیاری شده بود. در 7 مورد ترمیم به همراه کلستومی و در 4 مورد بدون انجام آن، صورت گرفت. درمان در دو مورد جابجایی کامل، با قرار دادن آنورکتوم در میان عضله اسفنکتر  (relocation) و در 9 مورد با ترمیم نقص عضلانی اسفنکتر مقعد صورت گرفت.

    یافته ها: از 11 بیمار عمل شده، 9 بیمار از کنترل کافی برخوردار شدند. 2 بیمار 6 و 11 ساله تا مدت 8 و 48 ماه بعد از عمل 3-2 بار در هفته از عدم کنترل موردی گاز روده شاکی بودند که با درمان داروئی (دایمیتیکون) و آموزش تقویت عضلات اسفنکتر مقعد به روش biofeedback therapy این حالت به حداقل رسید و فعالیت های اجتماعی و مدرسه ای را با همسن و سالان خود از سر گرفتند.

    نتیجه گیری: اغلب نقص های اسفنکتر در ساعت 12 و 6 بوده که لازم است جراحان کودکان به هنگام انجام عمل آنورکتوپلاستی دقت کافی را در ترمیم عضله اسفنکتر مقعد به کار گیرند.

سوال خود را در مورد این مقاله مطرح نمایید :

با انتخاب دکمه ثبت پرسش، موافقت خود را با قوانین انتشار محتوا در وبسایت تی پی بین اعلام می کنم
مقالات جدیدترین رویدادها
مقالات جدیدترین ژورنال ها