اثر وابستگی به مرفین بر یادگیری و حافظه فضایی موش صحرایی نر

روش بررسی: در این مطالعه تجربی، حیوانات مرفین سولفات (10 mg/kg, sc) (در گروه های وابسته و حذف مرفین) یا نرمال سالین (در گروه شاهد) دو بار در روز (8 صبح و 8 شب) به مدت 15 روز متوالی دریافت نمودند. حیوانات گروه های شاهد و وابسته از روز 11 الی 15 و گروه حذف مرفین از روز 16 الی 20 تحت آزمایش قرار گرفتند. مطالعه حیوانات، جهت بررسی فرآیند یادگیری فضایی در ماز آبی موریس، به مدت 4 روز (هر روز چهار تجربه) انجام می شد. در خلال این چهار روز، موقعیت سکوی پنهان ثابت باقی می ماند. در روز پنجم جهت بررسی فرآیند حافظه فضایی، سکو از آب خارج شده و آزمایش ها انجام می شد. شاخص های یادگیری و حافظه فضایی ثبت شده و به روش آنالیز واریانس (anova) بررسی شد.

یافته ها: نتایج نشان داد که مدت زمان و فاصله طی شده برای یافتن سکوی پنهان و میانگین سرعت شنای حیوانات (در روزهای آموزش) و همچنین درصد زمان و درصد مسافت طی شده در ربع دایره هدف در مرحله probe trial، تفاوت معنی داری بین گروه های مورد مطالعه ندارد.

نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد که وابستگی به مرفین، ایجاد شده به روش حاضر، هیچگونه اثر معنی داری بر فرآیند یادگیری و حافظه فضایی ندارد که ممکن است ناشی از ایجاد تحمل نسبی به مرفین در حیوانات مورد مطالعه باشد.