اثر مصرف خوراکی علف چشمه بر میزان گلوکز و چربی های سرم و بازسازی سلول های بتا موش صحرایی دیابتی

روش کار: در این مطالعه از نوع تجربی موش های صحرایی نر (n=36) به طور تصادفی به چهار گروه کنترل، کنترل تحت درمان با گیاه، دیابتی، و دیابتی تحت درمان با گیاه تقسیم بندی شدند. دو گروه تحت تیمار نیز از غذای موش حاوی 6.25% گیاه به مدت 6 هفته بدون محدودیت استفاده نمودند. برای دیابتی نمودن موش ها از استرپتوزوتوسین به فرم تک دوز و داخل صفاقی به میزان 60 میلی گرم بر کیلوگرم وزن حیوان استفاده گردید. میزان گلوکز، تری گلیسیرید، کلسترول تام، کلسترول hdl ,ldl سرم قبل از بررسی و در هفته های 3 و 6 پس و از بررسی تعیین گردید. همچنین، وضعیت سلولی جزایر لانگرهانس در چهار گروه با استفاده از روش رنگ آمیزی گومری مورد بررسی قرار گرفت. برای آنالیز آماری داده ها نیز از آزمون های آنووا با اندازه گیری مکرر و آنووا یک طرفه در برنامه سیگما استات استفاده گردید.

یافته ها: در گروه دیابتی تحت درمان با گیاه، میزان گلوکز سرم به طور معنی دار در هفته های 3 و 6 کمتر از گروه دیابتی درمان نشده بود (p<0.01). به علاوه سطح کلسترول توتال، کلسترول ldl ,hdl سرم در گروه و دیابتی تحت تیمار در همین هفته ها تغییر معنی دار در مقایسه با گروه دیابتی درمان نشده نشان نداد. از طرف دیگر، درمان موش های دیابتی با گیاه کاهش معنی دار میزان تری گلیسیرید سرم در مقایسه با گروه دیابتی درمان نشده را ایجاد نمود (p<0.05). از نظر بافت شناسی نیز در موش های دیابتی کاهش بارز سلول های بتا در هر جزیره مشاهده شد و تیمار با گیاه نیز تغییر معنی دار در گروه دیابتی ایجاد ننمود.

نتیجه گیری: مصرف خوراکی علف چشمه در مدل تجربی دیابت قندی دارای اثر هیپوگلیسمیک بوده و موجب تغییر سودمند فقط در مورد تری گلیسیرید سرم می گردد.