تعیین فراوانی یافته های پاتولوژیک براساس سیستم ishak در بیماران بستری با تشخیص هپاتیت مزمن و سیروز در بیمارستان رسول اکرم(ص) در فاصله زمانی سال های 1376 تا 1381

زمینه و هدف: هپاتیت مزمن یک بیماری شایع کبدی و ناشی از علل گوناگون ویروسی و غیر ویروسی می باشد. هپاتیت مزمن در کشور ما از شیوع نسبتا بالایی برخوردار است. با گذشت حدوداً 50 سال از شناسایی آن هنوز در بعضی موارد علت بروز هپاتیت کاملا مشخص نیست. هدف از انجام این مطالعه، تعیین فراوانی یافته های پاتولوژیک بر اساس سیستم ishak در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن و سیروز به منظور تشخیص دقیق تر و تصمیم گیری درمانی صحیح تر می باشد.

روش بررسی: در مطالعه حاضر که به روش مشاهده ای-مقطعی صورت گرفت، 40 نمونه بیوپسی کبدی بیماران بستری با تشخیص هپاتیت مزمن و سیروز در بیمارستان رسول اکرم(ص) در فاصله زمانی سال های 1376 تا 1381 مورد بررسی قرار گرفت. این نمونه ها براساس آخرین اصلاحات سیستم ishak نمره دهی شد. در آنالیز تحلیلی، از آزمون های k.s, chi-square, one way anova استفاده گردید.

یافته ها: میانگین سن بیماران 51.1±3.3 سال بود. 42.1% زن و 57.9% مرد بودند. نتایج درجه بندی (grading) و مرحله بندی (staging) بر اساس سیستم ishak به شرح زیر بود:

 7 بیمار (17.5%) minimal chronic hepatitis (درجه 1 و 0)، 15 بیمار (37.5%)mild chronic hepatitis  (درجه 6-2)، 7 بیمار (17.5%) moderate chronic hepatitis (درجه 11-7)، 10 بیمار (25%) severe chronic hepatitis (درجه 16-12) و 1 بیمار (2.5%) active cirrhosis (درجه 17، 18). 8 بیمار (20%) 8 ,stage0بیمار (20%) 5 , stage1 بیمار 9, stage2 (%12.5) بیمار 4, stage3 (%22.5) بیمار 5, stage4 (%10) بیمار stage5 (%12.5) و 1 بیمار stage6 (%2.5). در آنالیز تحلیلی، ارتباط آماری معنی داری بین درجه بندی و مرحله بندی به دست آمد (p=0.000). همچنین ارتباط آماری معنی داری بین فاکتورهای سابقه آنسفالوپاتی کبدی، سابقه آسیت و افزایش سن با درجه بندی و مرحله بندی به دست آمد (p<0.05).

نتیجه گیری: تاثیر کاربردی سیستم های نمره دهی در زمانی که متخصصین بالینی در تشخیص قطعی با مشکل مواجه می شوند، نقش خود را بیشتر نشان می دهد. با توجه به این مطالعه، استفاده از سیستم نمره دهی ishak در ارزیابی هپاتیت های مزمن به عنوان شیوه ای کارآمد و پویا در تشخیص صحیح و پایش درمان توصیه می گردد.