آزادسازی شانه و انتقال عضله برای آسیب شبکه بازویی زمان تولد در کودکان سنین بالاتر

مواد و روش ها: در 24 بیماری که خشکی شانه ناشی از فلج زایمانی شبکه بازویی داشتند، عمل جراحی آزادسازی شانه و انتقال همزمان تاندون های «لاتیسیموس پشتی» و «ترس ماژور» به قسمت پشتی-خارجی هومروس و یا عضلات روتاتورکاف انجام گردید. متوسط سن زمان جراحی 8 سال و 11 ماه بود. میانگین زمان پیگیری 6 سال و 8 ماه بود. بیماران با پرسشنامه های «جراحان شانه و آرنج آمریکا» و «اندکس درد و ناتوانی در شانه» و پرسشنامه های مربوط به فعالیت های روزانه زندگی و امتیازدهی رضایت بیمار و خانواده وی، تحت بررسی و پیگیری قرار گرفتند.  

یافته ها: میزان انحراف ثابت شانه به صورت چرخش به داخل از 12±30 درجه به 27±72.5 درجه چرخش به خارج بهبود یافت. ابداکسیون به میزان 26±65 درجه و حرکت به جلو به میزان 33±47 درجه افزایش یافتند در حالیکه هیچگونه گچ گیری یا مانیپولاسیون قبل از عمل نداشتند. افزایش چرخش به خارج نسبت به افزایش ابداکسیون ارتباط بیشتری با امتیاز بالای کارآیی بیماران داشت. بیمارانی که قبل از جراحی، امتیاز کارآیی کمتری داشتند، توانستند چرخش خارجی بیشتر و امتیاز کارآیی بالاتری را با جراحی بهدست آوردند. گروهی که سن 9 سال و بالاتر داشتند از لحاظ به دست آوردن کارآیی، تفاوتی با بچه های کوچکتر نداشتند.

نتیجه گیری: جراحی آزادسازی شانه همزمان با انتقال تاندون های «لاتیسیموس پشتی» و «ترس ماژور» در فلج زایمانی شبکه بازویی مؤثر است و حتی در بچه های بزرگ تر که مراجعه دیر و دیسپلازی گلنویید دارند، کمک کننده است.