ارزیابی عرصه های آموزش بالینی از دیدگاه مربیان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1385

روش ها: این بررسی، توصیفی از وضعیت موجود در عرصه های آموزش بالینی است که در نیم سال دوم سال تحصیلی 84-83 در دانشکده پرستاری و مامایی تبریز انجام گرفت. جامعه پژوهش مدرسان بالینی دانشکده پرستاری بودند که به روش سرشماری در طی 4 جلسه ای که با اعضای گروه های مختلف داخلی و جراحی، مامایی، کودکان، بهداشت و روان پرستاری گذاشته شد، انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش: مشخصات دموگرافیک مدرسان بالینی، و ویژگی های عرصه آموزش بالینی که شامل5  قسمت ویژگی های برنامه مدون آموزش در عرصه، عرصه های یادگیری مناسب، شیوه آموزش، شیوه ارزیابی امتحان و سایر شاخص ها بود.

نتایج: مدرسان بالینی گروه های آموزشی کودکان (54.2 درصد)، داخلی- جراحی (43.8 درصد)، گروه مامایی (61.6 درصد) و گروه بهداشت و روان پرستاری (57.5 درصد) را خوب و عالی ارزیابی کردند. عرصه های آموزش بالینی از نظر «برنامه مدون» با 74.9 درصد خوب و عالی توصیف شد. اهداف درس در اولین روز کار بالینی و آموزش، و ارائه منابع یادگیری مطابق با منابع اعلام شده از طرف وزارت متبوع، از نقاط قوت مربوط به این بعد بودند. جایگاه مناسب دانشجویان و اساتید پرستاری در عرصه و همچنین کم رنگ بودن نقش گروه آموزشی در مدیریت عرصه آموزشی از نقاط ضعف مربوط به این بعد بود.

نتیجه گیری: گرچه برخی از ابعاد عرصه های آموزش بالینی خوب و عالی است، اما تقویت جنبه های مثبت و اصلاح نقائص می تواند گامی مؤثر در راستای ارتقای کیفیت آموزش بالینی باشد و با ارزیابی های مکرر عرصه های بالینی و مقایسه وضعیت موجود با وضعیت قبل و یا بعد نقاط ضعف و قوت مؤثر در آموزش بالینی شناسایی گردد.