مقایسه اثر دفروکسامین با ترکیب دفروکسامین و دفریپرون بر اندکس های اکوکاردیوگرافیک بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور

زمینه و هدف: تزریق های مکرر در بتاتالاسمی سبب تجمع آهن اضافی در بدن شده که این تجمع در قلب سبب عوارض جدی و مرگ می شود. دفروکسامین یک درمان استاندارد است ولی تزریق روزانه 12-8 ساعت از این دارو بصورت زیر جلدی سبب درد موضعی و عدم پذیرش دارو از جانب بسیاری از بیماران شده لذا نیاز به یک داروی دیگر جهت بهبود سورویوال و پذیرش دارو احساس شد. دفریپرون داروی خوراکی تائید شده بوده سبب دفع آهن از سلول ها از جمله میوکارد می شود. هدف این مطالعه مقایسه اثرات دفروکسامین با ترکیب دفریپرون و دفروکسامین بر شاخص های اکوکاردیوگرافی بیماران است.

روش بررسی: در این مطالعه با ویژگی کار آزمایی بالینی تصادفی شده 40 بیمار تالاسمیک دارای معیارهای ورود، به دو گروه 20 نفره تقسیم شدند در گروه کنترل تنها دفروکسامین زیر جلدی 6 روز در هفته و در گروه مداخله سه روز دفروکسامین تزریقی و 4 روز در هفته دفریپرون خوراکی تجویز شد. در ابتدا و انتهای مطالعه شاخص های اکوکاردیوگرافی اندازه گیری و با هم مقایسه شدند. جهت تجزیه و تحلیل داده از تست های آماری t-test و ویلکاکسون استفاده شد.