بررسی مقایسه ای تأثیر دو روش تمرینات تنفسی و ورزش هوازی اندام های تحتانی بر نسبت fev1/fvc و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به برونشیت مزمن مراجعه کننده به مراکز درمانی توحید و بعثت شهرستان سنندج

روش بررسی: این مطالعه تجربی و از نوع تصادفی شاهد دار است. تعداد نمونه ها در پایان پژوهش شامل 71 بیمار مبتلا به برونشیت مزمن متوسط تا شدید بود که 24 نفر از آنها از تمرینات تنفسی و 24 نفر دیگر از ورزش هوازی اندام های تحتانی در امر بازتوانی ریوی استفاده نموده و 23 نفر دیگر گروه شاهد را تشکیل داده بودند. طول مدت مطالعه هشت هفته در نظر گرفته شد و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های t زوج، آنالیز واریانس و  post hoc lsd استفاده گردید.

یافته ها: بیمارانی که از تمرینات تنفسی بهره برده اند، بعد از مداخله مقایسه بین میانگین نسبت fev1/fvc آنها با گروه شاهد و نیز نمره کیفیت زندگی معنیدار نمی باشد (p>0.05). در خصوص بیمارانی که از ورزش هوازی اندام های تحتانی بهره برده بودند، بعد از مداخله مقایسه میانگین نسبت fev1/fvc آنها با گروه شاهد (p<0.05) و نیز نمره کیفیت زندگی معنیدار می باشد (p<0.001). در گروه شاهد اختلاف میانگین نسب  fev1/fvc و نمره کیفیت زندگی، قبل و بعد از مطالعه معنیدار نمی باشد (p>0.05)

نتیجه گیری: در امر بازتوانی ریوی مبتلایان به برونشیت مزمن، انجام ورزش هوازی اندام های تحتانی در مقایسه با تمرینات تنفسی میزان fev1/fvc و کیفیت زندگی بیماران را بیشتر بهبود می بخشد.