بررسی اثر فاکتور رشد اپیدرمال بر تکوین جنین های 16-8 سلولی موش و بیان ژن گیرنده این فاکتور پس از انجماد شیشه ای

روش بررسی: جنین های 16-8 سلولی 66 تا 72 ساعت پس از تزریق hcg از موش های تحریک تخمک گذاری شده نژاد nmri بدست آمدند و به 4 گروه (دو گروه شاهد و دو گروه آزمون) تقسیم شدند. جنین های گروه شاهد 1 و 2 به مدت 96 ساعت در محیط mem-α + egf (10 ng/ml) ,mem-α- کشت داده شدند. جنین های روه آزمون 1 و 2 بلافاصه پس از جمع آوری منجمد شدند و پس از ذوب به ترتیب در دو محیط mem-α + egf (10 ng/ml) ,mem-α- برای مدت 96 ساعت کشت داده دند. تکوین جنین ها بطور روزانه ثبت شد. نتایج بدست آمده با استفاده از آزمون χ² بررسی شدند. بررسی بیان ن گیرنده با روش rt-pcr در جنین های خارج شده و یا در حال خروج از زونا صورت گرفت. به دنبال واکنش rt (ترجمه معکوس) واکنش pcr با استفاده از پرایمرهای nested صورت پذیرفت تا دقت و حساسیت کار افزایش یابد.

یافته ها: میزان تشکیل بلاستوسیت و خروج از زونا در جنین های منجمد شده به میزان قابل توجهی کمتر از جنین های غیرمنجمد بود. میزان دژنراسیون در جنین های منجمد شده بوضوح بالاتر بود. مقایسه دو گروه شاهد 1 با 2 و آزمون 1 با 2 بصورت دو به دو نشان داد که میزان تشکیل بلاستوسیت، خروج از زونا و دژنراسیون در بین این گروه ها از تفاوت معنی داری برخوردار نیست. بررسی های مولکولی با روش rt-pcr نشان دادند که پس از 96 ساعت کشت جنین mrna مربوط به گیرنده فاکتور رشد اپیدرمال د هر 4 گروه شاهد 1 و 2، آزمون 1 و 2 بیان می شود.

نتیجه گیری: افزودن egf با غلظت 10 mg/ml به یک محیط کشت مانند mem-α هیچگونه تاثیر محرکی بر تکوین جنین منجمد ندارد. انجماد باعث ایجاد وقفه در بیان ژن گیرنده فاکتور رشد س از 96 ساعت کشت جنین های منجمد شده، نمی شود.