تاثیر آلوکسان در آپوپتوزیس سلول های بتای لوزالمعده موش رت

سابقه و هدف: داروی آلوکسان با القاء تولید رادیکال های آزاد اکسیژن (ros) توکسیسیته سلول های بتا را میانجیگری می نماید. رادیکال ها همچنین باعث مرگ آپوپتوتیک سلول ها می گردند. هدف از این مطالعه، بررسی نقش آلوکسان در تغییرات مورفولوژیکی الگوی مرگ سلولی از نوع آپوپتوزیس با کاربرد دوزهای مختلف داروی آلوکسان بوده است.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعدادی موش صحرائی با وزن تقریبی 200 گرم انتخاب و آنها را به چهار گروه پنچ تائی تقسیم نمودیم. موش های گروه تیمار به ترتیب مقادیر 135، 90 و 45 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدنشان به روش داخل صفاقی داروی، آلوکسان و گروه کنترل نیز تنها سالین نرمال را دریافت نمودند. بعد از 48 ساعت از تزریق، بافت پانکراس گروه های تیمار و کنترل نمونه برداری و آنها را جهت تهیه مقاطع بافتی 6-5 میکرونی و انجام روش تانل به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال نمودیم. همچنین در مدت زمان های 24، 12، 36 و 48 ساعت بعد از تزریق دارو از گروه های تیمار و کنترل نمونه خون تهیه و جهت اندازه گیری قند خون به آزمایشگاه بیوشیمی ارسال نمودیم.

یافته ها: مطالعات آزمایشگاهی نمونه های گروه تیمار نشانگر اشکال متعدد سلول های آپوپتوتیک و قند بالای خون در آنها نسبت به گروه کنترل بود بطور یکه میانگین تعداد سلول های آپوپتوتیک در پنج میدان میکروسکوپی از نمونه تهیه شده از رت های تحت درمان با آلوکسان با سه دوز به طور معنی داری (p<0.001) بیشتر از گروه کنترل بود.

نتیجه گیری: نقش القاء آلوکسان در آپوپتوزیس هنوز بطور دقیق مشخص نشده است اما احتمال می رود نقش آن در مرگ سلولی از طریق تولید رادیکال های آزاد اکسیژن باشد.